Jammer se GAT

Laasnag was ek sommer net gatvol ... eintlik gatvol verby. Toe post ek die volgende op my Facebook Wall.

Jammer se GAT

Laat my toe om sommer met die intrapslag my  verskoning vir kras taal aan te bied ... ek is bedonnerd oor die ding en soos dit enige moerige boerseun betaam, gaan mooi woordjies nou nie die regte boodskap oordra nie.

Ek gaan ook vrylik my taal vermeng want dis soos 'n moerige man praat ... nie tyd vir mooi woordjies soek nie.

---

Ek begin nou stadig maar seker gatvol raak vir die ewige rassisme stront wat elke Jan Rap en sy maat uitbraak.

Ek is 'n Afrikaner en ek is wit ... ek self het fokkol gedoen om dit te wees.

Ek is trots op my taal en trots op my geskiedenis.

Ek skel die wat nie trots op hulle herkoms is nie uit as veraaiers nie ... dit hulle besigheid as hulle waardeloos voel.

Ek steur my nie aan die wat met oordrewe skuldgevoelens, gevoelens wat by the way sommer aangeneem is want die meeste van hulle het ook geen fokken beheer gehad oor wat gedoen is nie ... maar nouja as gatkruip hulle hare agtertoe blaas ... go for it maar moenie van my verwag om ook soos jy te voel nie.

Ek was gebore in a politieke stelsel in wat ek not de fok ontwerp het nie en ook nie noodwendig goedgekeur het nie.

Ek het by die eerste geleentheid wat ek gekry het gestem dat dit moet eindig.

Die argitekte van Apartheid is onder die grond ... as jy so sterk voel oor verskonings, gaan grou hulle op en blixem hulle tot hulle jammer sê.

Ek het fokkol om voor jammer te sê met verwysing na die politiek.

Ek verwag ook nie elke swartmens moet jammer sê vir Bloukrans of die Kerkstraat bomme nie.

Ek verwag ook nie elke Engelsman moet jammer sê vir die konsentrasiekamp gruwels nie.

Ek is trots om deel te wees van 'n nasie wat a wilde woeste land getem het en duisende dinge gebou en gemaak het wat almal vandag nog die vrugte van pluk ... paaie wat hou, damme wat nie breek nie, kragstasies wat nie inmekaar moer nie.

Ek is trots daarop om deel te wees van 'n nasie wat grotendeels in God glo en waar kinders geleer was om mense en dinge te respekteer.

Ek is trots daarop om deel te wees van 'n nasie wat nie wag vir giftes en gawes nie maar weet dat harde werk en disipline beloon word.

Ek is trots daarop om 'n man te wees wat as 'n fokker by my huis inbreek om my en my gesin leed aan te doen, alles in my vermoeë sal doen om hom te stuit, al beteken dit ek moet sy keel met a knipmes afsny sonder om kak te voel daaroor.

Dis wat ek is ... en ek is trots daarop.

Ek is gatvol dat my kinders benadeel word deur politieke sisteme wat daarop gemik is om lamsakke en boewe te beloon en die hardwerkendes te benadeel ... vir dit moet die swartmense jammer sê want dis hulle wat die boewe bende instem, keer na keer al vir 20 jaar.

Gelukkig is dit ook so dat die Boewe Bende die belastinggeld mors op swierige wonings, blink karre, obsene salarisse en wilde partytjies in plaas van mediese dienste en onderwys te verskaf aan die wat vir hulle gestem het ... so Karma is nog met ons en die stemmers kry presies wat hulle verdien.

Nou gaan ek beskuit bak en fok die klomp slapgatte wat net wil preek of bedel.

---

Wel ek het nog so paar dinge om by te voeg ... dinge wat my bloed laat kook.

Ek is moeg om te hoor wat ons wittes kwansuis by die swartes gesteel het. Dit wissel tussen loutere stront en totale waansin. Maar kom ons kyk wat hulle steel ...

Hulle steel ons stede en dorpe en vernoem dit na hulle helde ... fokken slapgatte ... as hulle dan 'n held wil vereer hoekom bou hulle nie self 'n stad en vernoem hom nie ... nee, hulle steel ons s'n en vee ons helde se name af van die borde af ... ek wonder of daardie swart helde dan baie gelukkig voel oor hulle 'n gesteelde verering kry?

Hulle steel ons skole en dan fok hulle die stelsels so op dat dit ontaard in 'n losgat samedromming van rigtinglose kinders wat geleer word dat dit beter is om 'n GRANT te kry as om te gaan werk.

Hulle betaal jong meisies om swanger te raak en moedig hulle aan om sedeloos en roekeloos babies te kry terwille van 'n toelaag. 'n Toelaag wat betaal word met swaarverdiende belastinggeld. Hierdie enetjie gaan vir hulle grootskaals in die gat byt in die jare wat kom want simpel wiskunde vertel jou dat ongebreidelde vroumense kan baie vinniger teel as wat die ekonomie kan groei. So die geld vir die GRANTS gaan opraak.


Ek is moeg om te hoor hoe bevoorreg ons wittes is en was ... die wetters dink die ou regime het rondgeloop en grade, vaardighede en deursettingsvermoë uitgedeel ... Wel hulle gatte ... ek moes fokken hard werk vir elke ding wat ek vermag het. Ek is gefoeter op skool as ek nie my huiswerk gedoen het nie en later in die Staatsdiens moes jy in jou spore trap of jy word displinêr aangekla as jy nie jou werk doen nie. Later in my eie besighede moes ek planne maak hoe om dit te finansier en die bestuur ... geen fokken Staats Grants of Tenders nie.

Sit dit in julle pype en rook dit ... so sou my oupa gesê het.

Die ESKOM fiasko is presies die medisyne wat die sinnelose blixems nodig het. Hulle kan dit nie wegpraat of wegbelowe nie ... die krag is af en dit is dit.

Tande en tandartse ... o die pyngedagte

Vir my is 'n tandarts 'n baie persoonlike ding. Ek verander nie sommer nie en ek sal baie vêr ry om by een te wees wat ek vertrou. Sedert 1970 was daar net vyf tandartse wat my in hulle stoele gehad het. Vyf in vier en veertig jaar ... dis nie baie nie.

Nou kan ek glimlag

Ek dink ons is almal heimlik doodbang vir 'n tandarts en die bron vir ons vrese is nie vir my baie duidelik nie ... soms dink ek dis in my gene. Nou gaan ek verder van my eie persoonlike ondervinding vertel en gladnie aannames maak oor ander se ervarings of vrese nie.

Die laaste klompie jare het my tande my begin opkeil en alhoewel ek nogal 'n redelike streng tandversorgings plan het is dit ook seker so dat die ouderdom begin tel het. Ek dink dis merkwaardig dat ek tot op die ouderdom van 62 net een tand verloor het en dit was a frats ongeluk. Die gehalte van tandesorg is sekerlik die grootste rede vir die feit dat ons tande soveel langer hou as wat ons ouers s'n gehou het.

So 5 jaar terug het my tandvleis in die bokaak erg begin agteruit gaan en toe het ek 'n tandarts raakgeloop wat dit met laser behandeling bygekom het. Was nogal 'n ondervinding maar die beste was om te sien hoe die tandvleise herstel het.

Sowat drie maande terug begin ek bewus raak van so dowwe pyn in my kakebene en soms was dit erg gevoelig as ek aan my wange sou druk. Hierby het ek ook agtergekom dat ek gladnie meer my voortande op mekaar kon byt nie. Verskeie navrae aan my tandarts oor die verlies aan byt het net sulke vae antwoorde opgelewer en dit het my moerig begin maak.

Nouja ons sien mos almal op die internet en op die TV van die merkwaardige dinge wat tandartse doen vir die "celebrities" en ek het begin wonder.

Terwyl ek so wonder het die pyne in my kake erger en erger geword en toe so drie weke terug bel ek my swaer. Hy het so paar jaar terug sy tande laat opknap en hy het my al so paar keer vertel van die wonderlike tandarts wat hy het. Ek het sy lofsange en aanprysings maar so met 'n halwe oor aangehoor want maak nou nie saak wat mense sê van tandartse nie ... ek is maar lugtig vir hulle. Want al is hulle hoe versigtig, op 'n stadium gaan dit seer wees.

My bek was nou so seer en ek het absoluut omsingel gevoel deur die pyn. Drie weke lank en ek het die einde van my uithou bereik. My swaer reël die afspraak en ek vat die pad Pretoria toe. As dit nie so pynlik was nie sou ek seker baie meer angstig gewees het maar nou het ek daai plekkie verbygesteek ... die pyn en ongemak was baie erger as wat my vrees was.

Dream Team ... Dirk en Elaine

Aangekom in Pretoria begin die storie in die spreekkamers van Dr Dirk Conradie. Die ontvangsdames is vriendelik en daar is net glimlagte orals te sien ... ek sien dit raak want ek is verseker nie lus vir glimlag nie.

Eerste word ek deur 'n jong dame ondervra terwyl sy my gemaklik in die stoel kry. Ek merk dadelik op dat hierdie baie gevorderde toerusting is. Ek is 'n tegnoloog en hou van mense wat tred hou met die tyd. Digitale X-strale en allerhande masjientjies. Alles mooi en blink maar diep in my binneste weet ek dat die goedjies kan baie gevaarlik wees in onverskillige hande.

Die meise gesels en tussendeur skiet sy die X-strale. Wat vir my baie lekker was is dat die resultate op 'n skerm verskyn en ek kan sien waarna hulle kyk. Dit laat mens deel voel van die proses en laat my kalmer voel. Dis belangrik.

En toe verskyn Dr Conradie ... jissim ... ek is 'n baie fyn waarnemer van mense en my lewe lank fokus ek daarop om mense se lyftaal en oë te lees.

Die man het 'n pragtige teenwoordigheid en boesem sommer dadelik vertroue in by my. Ek voel sy empatie en sorg aan ... vir die van julle wat daaraan glo ... hy het 'n mooi aura. Ek voel sommer dadelik baie minder angstig.

Hy verduidelik mooi wat aangaan sonder om doekies om te draai maar ook sonder om my te probeer "bullshit". Dis dadelik vir my duidelik dat ek baie langer terug al by hierdie man moes uitgekom het. Maar nouja spyt kom mos altyd te laat.

Hy krap so bietjie rond en ek ril so paar keer as hy die "regte" plekkies raakvat.

Ek gaan nou nie verder uitbrei oor wat alles bespreek is nie maar die uiteindelike slotsom was dat vier tande verby die punt van herstel gegaan het. Hulle moet getrek word en dan vervang word met inplantate. Die ou verlore kiestand sal ook vervang word met 'n inplantaat en dan gaan die res van die tande gekroon word. So dis a hele bek "makeover" ... dis mos die moderne "buzz" woord. "Makeover" het so klankie van "verwaandheid" gekry ... in my geval het "vanity" of ydelheid niks met die saak te doen nie ... vir my was dit 'n omvattende tandsorg operasie. Ek gaan ook niks sê oor die kostes nie want dis byna obseen maar dis my keuse gewees ... my gehalte van lewe is nek omgedraai deur die uitrafeling van my kakebene en tande en ek moes 'n keuse maak ... of 'n nuwe kamera en lens of kry my tande onder beheer ... maklike keuse vir my.

Hy benodig drie afsprake ... eerste een sal ongeveer 5 ure duur, tweede een so 2 ure 'n week later en dan die volgende dag weer een uur. So gesê so gedaan en Maandag 29 September 2014 pak ek vroegoggend my tassie en klim in my kar en ry. Dis so drie en half uur se ry Pretoria toe. In die motor is my gedagtes vol van dit wat voorlê en ek gebruik die tyd om my kop op die regte plek te kry.

Maak nou nie saak wat alles vertel word nie ... dit gaan seer wees en dit gaan sekerlik van die langste 5 ure in my lewe wees. Tandartse weet uit ondervinding dat dit nie eintlik sin maak om die volle omvang van die proses met die pasient te bespreek nie en ek verstaan dit. Natuurlik gaan hulle ook nie borduur op wat jy gaan ondervind nie en dis ook reg so.

Al wat ek gaan sê is dat dit 'n moerse operasie is ... ek is nogal 'n mens met helse selfbeheersing maar niks wat ek ooit in my lewe ervaar het kon my voorberei vir die nare werklikheid van hierdie proses nie. Laat ek dit baie duidelik stel ... daar was werklik baie min pyn betrokke want Dr Conradie is nie suinig met die verdowing nie maar o hel ... dis ongemaklik. Die boormasjiene fluit en die tyd stap aan.

Met byna eentonige reelmaat berei hy my tande een vir een voor vir die krone. Deel van die proses is om al die emalje te verwyder en dan bly daar net so stompie been oor. My verlamde tong raak aan die stompies so dan en wan en in my geestesoog probeer ek sien wat gaan aan. Maar dis seker ook maar goed dat mens nie regtig kan sien wat gaan aan nie want dit moet "scary" lyk vir enige iemand wat nie 'n tandarts is nie.

Na twee ure staan hy op en rek sy bene ...

"Ek gaan jou nou so 10 minute gee om jouself so bietjie te rek en toilet toe te gaan as jy wil."

Met die stap hy uit en ek kom stadig orent. Geen behoefte aan toilet toe gaan nie en gladnie instaat om te praat nie. My mond, wange, lippe en tong is verlam.

Hy kom terug en daar gaan ons weer ... ek hou my oë toe en in my gedagtes seil ek deur die bergpasse in die Laeveld op my motorfiets ... die boormasjien se gefluit is maar soos die enjin op my fiets. Simpel sal dit klink maar dit werk vir my.

En toe is die boordery klaar en hy staan weer op. Die meisie wat assisteer verduidelik aan my dat die volgende fase nou die verwysering van die siek tande is. Ek noem dit verwydering want hy trek dit nie soos tradisioneel gedoen word nie. Blykbaar is die trekproses nie die regte manier as jy implantate wil insit nie.

Vyf inplantate word geplaas en my uithouvermoë is besig om breekpunt te bereik.

Uiteindelik staan hy op ...

"Nou nog net die plastiek tande opsit en dan is ons klaar vir die dag."

Wat hy doen is om tydelike plastiektande op die voorbereide tande te sit wat moet dien as beskerming terwyl die permanente krone vervaardig word.

Ek het baie respek vir die man ... iemand wat vir soveel ure so gefokus kan werk beiindruk my geweldig want vir my is dit een van die tekens van 'n ware meester van sy vak.

Twintig oor vyf stap ek uit die spreekkamers uit en staan vir so paar minute langs my kar en wonder ... ek het 'n tas gepak om te kan oorslaap maar nou wil ek net by die huis kom. Ek wil in my bed inkruip en die duvet oor my kop trek en lê en myself bejammer.

Alhoewel my hele mond en gesig morsdood verlam is weet ek dat as die verdowing begin uitwerk gaan dit blixems seer wees ... ek skuif agter die stuurwiel in en skakel die motor aan ... ek stel my rit assistent in op "HOME" en wag terwyl die roete beplan word.

Die verwagte aankoms tyd is so rondom 21h00 en ek vat aan my gesig ... dis asof ek aan iemand anders vat en ek maak my besluit. Huistoe gaan dit wees. Die slegste is dat ek niemand kan bel nie want ek kan omtrent nie praat en ek begin lag.

"As ek by 'n padblokkade gestop word gaan die poppe dans."

By die Roosplaas buitekant Pretoria op die N4 besluit ek om my mond uit te spoel ... gelukkig het ek my verstand gebruik en dit buite op die grasperk probeer. Wat 'n fiasko ... dis al wat ek gaan sê.

By Alzu koop ek vir my koffie ... teen hierdie tyd het ek darem weer beheer oor my lippe terug en my tong werk ook so 70%. Een groot fout wat ek die oggend gemaak het was om niks te eet nie, slegs 'n beskuit saam met my opstaan koffie en dis al. By hierdie tyd is ek nou verwoestend honger.

Ek kyk na die goed op die spyskaarte en besluit maar dat 'n hotdog die veiligste gaan wees. Ek sit maar daar eenkant op die stoep mt my rug na die publiek want ek weet hier gaan verseker gemors word. En dit was ook so, maar ek het net eenvoudig deurgedruk. Dit was so goed ek kon selfs 'n twakkie klap. Toe is dit weer terug op die pad. Met my innerlike versterk begin my gemoed ook sommer verbeter. Ek slurp die koffie so bietjie vir bietjie want die garage koffies is mos kokend en hierdie bek was nie reg vir kokende koffie nie.

Soos die myle verbygaan word die mond ook al hoe wakkerder. Dit was bemoedigend maar natuurlik word ek nou meer en meer bewus van die pyne.

Na die Machado Tolhek bel ek my vrou en verduidelik waar ek is. Sy is maar redelik bekommerd en effens opgeruk omdat ek besluit het om nie oor te slaap nie.

Soos die wat my ken weet, is een van my passies in die lewe om kos te maak ... Man Kos ... nouja in afwagting van hierdie bekslagting het ek 'n goeie vooraad vleissop gemaak en gevries asook geroosterde pampoen en groente sop.

Teen die tyd wat ek deur die Schoemanskloof is was my mond sterk aan die klop en ek sluk 'n pynpil.

"Vannag gaan ek les opsê ..." dink ek terwyl ek links draai by die T-aansluiting met die Tonnelpad. Deur die ongemak grinnik ek nogtans toe ek die lepel trap en die groot diesel met mening die lang bult begin klim. Ek kyk op die horlosie ... janee die Duitse Koekie het weerens die voorspelling redelik vêr verkeerd gehad ... dis nou skraps oor die 20h30. Later het ek besef dis nie eintlik haar fout nie want sy kon mos nie raai hoe seer my mond gaan wees en allermins nie kon voorsien dat my regtervoet gladnie doodgespuit was nie.

Ek sit en wag geduldig dat die elektriese hek oopmaak en sien hoe kom my honde aangedraf. Ek is by die huis en dis al wat nou tel.

Poppie is sigbaar verlig toe ek onder die afdak intrek en sy kom nader ... natuurlik effens versigtig want sy ken my goed en weet dat as ek in pyn is kan ek 'n knormoer wees. Sy hoor hoe die kar se uitlaatstelsel ping en afkoel en gluur na my so onder haar wenkbroue deur ...

"Natuurlik nie by die spoedgrens gehou nie!" brom sy en groet my.

Ek sê niks ... net verlig om by die huis te wees.

In die kombuis sien ek sy het van my sop op die stoof en ek gaan sit by die tafel.  Daar is nog skons wat oorgebly het van my Sondagoggend baksel en ek breek een in stukkies en gooi dit in die bakkie sop ... nou voel ek regtig oud ... sop en geweekte skons ... hel nee ... dis mos nie Man Kos nie. Ek vat die eerste lepel vol en in plaas van die welbekende geure en smake van hierdie kleurvolle vleissop is die oorwegende smaak plastiek. Daai regte dooie outydse melkbottel plastiek. Ergerlik eet ek in stilte verder en is heimlik dankbaar dat my vrou nie 'n kekkelbek is nie. Ek is gladnie lus vir praat nie.

Na ete gaan sit ek in my kantoor en gaan vinnig oor my dag se boodskappe en maak seker alles in orde. Daleen bring my twee pille en ek sluk dit af terwyl ek myself nogal jammer kry. Ek voorsien klaar dat ek die nag sal moet deurworstel en dit maak my aggresief.

Ek spoel my mond uit met Cordisol ... jis die goed is eintlik sleg maar ek glo in dit. Weereens is dit maar 'n bloedrige storie maar dis verwagte. Wat vandag in my mond gebeur het kan verseker nie gesien word as 'n pikante mediese ingreep nie.

Gelukkig is ek iemand wat gladnie sukkel om te slaap nie ... my kop het skaars die kussing getref of ek is weg.

Skuins voor sonop word ek wakker. Wonder bo wonder het ek regdeur geslaap ... die eerste keer in byna drie maande. Maar die positiewe het ook 'n negatiewe. Hel my mond voel of ek per abuis my elektriese tande borsel verwar het met die "stick blender" waarmee ek my sop fyn maak. Dit voel asof 'n klomp perdebye 'n studentejol in my mond gehou het en tydens die gefuif sommer ook so paar bottels teen my kiestande stukkend geslaan het.

Ek sit en slurp my koffie terwyl ek oor die tuin uitkyk. My brein werk oortyd om alles in hulle boksies in te kry. Iets maak nie sin nie, ek was reg vir helse pyn in my kakebene maar dis nie daar nie ... wel daar is pyn maar nie naastenby wat ek verwag het nie. Wat my opkeil is die pyn in die sagteweefsel in my mond. My lippe en wange voel of dit met suur gewas word. Dit brand en pyn en die area langs my neus op voel asof ek 'n erge vuisgeveg gehad het. My wange laat my dink aan my hamsters toe ek jonger was en ek moet lag by die gedagte.

Ek sluk maar die pille en begin my dag. Spoedig het die pille die pyn onder beheer en ek gaan aan.

Die res van die dag gaan om en ek eet sagte kos en hou die pille op datum.

Die nag slaap ek weereens regdeur en Woensdag oggend breek aan ... heelwat minder pyn oor die algemeen maar my mond is maar seer binne. Weer 'n dag van pille en sagte kos.

By Vrydagaand is ek baie beter en ons gaan eet uit. Ek hou maar by 'n burger. Die plastiese tande laat alles snaaks proe en ek begin voel asof die tande ernstige druk op my kakebene uitoefen.

Maandag is ek terug in Pretoria. Dr Conradie is gelukkig met wat hy sien en ek moet sy oordeel vertrou. Dis nou die dag waar die permanete krone geplaas gaan word ... 23 van hulle. Weereens die doodspuitery met mening en spoedig kan ek nie eers my ooghare voel nie.

Die volgende twee ure tik verby en hy werk in stilte. Laaste maak hy rowwe aanpassings vir die bytpas en daar gaan ek. Ek moet die volgende dag weer inkom sodat hy die fyner verstellings kan doen. Dit kannie nou gebeur nie want ek weet nie eers mooi waar my mond is nie.

Teen sononder is die ergste van die verdowing weg en die klomp nuwe tande voel maar vreemd in my mond. Tenminste is die aaklige plastiese smaak uit my mond uit. Weereens eet ek maar 'n burger en dit gaan stadig want die tande vang en skuur vreemd in my mond.

Dinsdag teen middel van die dag is ek weer in die stoel ... by die genade is daar nie weer spuite betrokke nie en Dr Conradie slyp die tande om beter op mekaar te pas. Hy pas die tydelike plaatjie wat die een oogtand se plek moet vul todat die implantate gedoen word en daar gaan ek.

Oor die volgende dae gaan dit elke dag beter ek en my nuwe tande maak vrede ... later begin ons selfs van mekaar te hou.

Nou is dit maar die lang wag dat die inplantate vasgroei. Intussen het ek weereens my mond versorgings en instandhoudings regime herbekyk. Ek het vir my 'n beter model elektriese tandeborsel gekry en so lekker spuitmodel wat tussen die tande skoonmaak sonder om jou tandvleise te sny soos die toutjies soms kan doen nie.

Ten slotte wil ek dit net noem ... dis verseker nie speletjies om so prosedure te ondergaan nie maar die tandarts, Dirk Conradie, het my erg beiindruk. Op sy stil en kalm manier het hy dit wat eintlik in 'n bloedbad kon ontaard, netjies bestuur en met selfvertroue die taak aangepak en afgehandel. As enige iemand wat hier lees, dit sou oorweeg om ernstige werk aan jou tande te laat doen ... kry tenminste net 'n opinie by hom voor jy besluit.

Een van my vrese was dat die nuwe tande duidelik soos doppies in my mond sou sit. Nog 'n vrees dat dit te groot gaan lyk en laastens dat dit soos "white lightning" gaan lyk. Niks van die vrese is bewaarheid nie. Die tande is mooi en natuurlik ingesit en het ook 'n natuurlike kleur.

Dis nou bykans drie weke later en ek voel reeds 'n ander mens ... met die bonus dat ek nou breed kan glimlag.

Dr Conradie se Kontak besonderhede:

Spreekkamers: +27 12 331 3160 - C/o 24ste Laan en Ben Swart Straat Villeria Pretoria
e-Pos : dhconradie@mweb.co.za

Respek, dit is die Anker

Vandag se Briekmerk lê na aan my siel ... miskien heeltemkal te naby.

Elke gesin op hierdie aarde het maar sy innerlike storms en gereelde oorloggies wat gevoer word. Dis natuurlik want ons as mense is van nature geneig om grense te toets. Dit was nog altyd my opinie gewees dat respek vorm die fondasie van enige verhouding en daarsonder is geen verhouding veilig nie.

Vandat ek kan onthou is die beginsel en begrip van respek in my ingetimmer en menig maal ingemoer want my ouers het geglo dat respek betoon moet word en het gladnie die moderne pot stront ondersteun van "Respek moet Verdien word" nie.

So ek is geleer om mense en goed te respekteer, ongegag van die ander party se optrede. Dis waar die ding vandaan kom van my generasie om mense as OOM en TANNIE aan te spreek.

Moderne siening is mos dat dit 'n ONDING is en dat respek VERDIEN moet word. Die profete van die opinie het lang stories daaroor ... my opinie oor die profete se stories ... julle MOERE man !

As mens die beginsel sou toepas dan beteken dit dat jy elke mens waarmee jy te doen kry aanvanklik soos 'n boef hanteer totdat die persoon jou respek VERDIEN het ... jissim, is die mense gestremd !

Dit is hierdie versteurde idee wat veroorsaak dat jongmense ouer mense as jy en jou aanspreek, sommer op hulle name noem en geen respek betoon nie ... want die ongemanierde etters is mos van die siening dat hulle respek VERDIEN moet word ... wel ek het nuus vir julle ... julle gaan julle rieme nog lelik styf loop. Die ouer mense wat onderwerp word aan die blatante ongemanierdheid verdra julle onsinnigheid omdat hulle selfrespek het maar moenie vir een oomblik dink dat hulle dink julle is "cool" nie.


My lewe word primer bestuur en beheer deur respek. Dis respek wat my vehoed om mense summier te vloek of af te maak as minderwaardig. Dis respek wat verhoed dat ek aan goeters vat of vir myself neem as dit nie myne is nie.

Dis respek wat my eerder laat luister in 'n geselskap as om te praat.

Dis respek wat verhoed dat ek my vrou se handsak oopmaak of op haar selfoon rondblaai. Dis respek wat my verhoed om in my kinders se kaste te krap en op hulle rekenaars rond te kyk.

Dis respek wat maak dat ek vir alles dankie sê en asseblief gebruik as ek vra.

My kinders is nou groot en dis respek wat my verhoed om in hulle lewens en verhoudings rond te krap.

Maar respek is 'n tweerigting straat ... as ek jou en jou omstandighede respekteer dan verwag ek dat jy dieselfde sal doen. As jy dit nie doen nie is dit selfrespek wat maak dat ek niks met jou te doen wil hê nie. Ek gaan nie op jou vloek en skel en van jou skinder nie ... nee, ek gaan net eenvoudig niks met jou te doen hê nie en ek sal my bes doen om enige kontak met jou te vermy.

As ek vir jou a selfoon boodskappie stuur met 'n GROET in dan verwag ek nie dat jy nou in 'n gesprek betrokke gaan raak nie ... nee, al wat jy hoef te doen is om ontvangs te erken ... dis respek ... maar om niks te doen nie ... dit is disrespekvol. Spoedig sal ek nie meer groetnis stuur nie, hoekom moet ek jou laat weet ek dink aan jou as jy te besig is om net te groet. Uit respek vir jou keuse sal ek ophou om jou te pla.

Sosiale media het een regtig slegte ding laat posvat. En dit is die gebrek aan respek vir mekaar. Gesprekke word nie afgesluit nie, nee, een persoon hou net eenvoudig op om te pos ... wat sal dit nou van jou vat om net eenvoudig af te sluit met, "Ok dankie" of "Ek moet nou gaan" ... dink daaroor ... jy gaan mos nie by iemand in sy huis kuier en dan sonder 'n woord staan jy net op en loop nie. Of jy staan mos nie in 'n geselskap en terwyl iemand nog met jou praat draai jy om en loop nie ... as jy dit doen is jy sekerlik ongemanierd ! ... Nou hoekom doen jy dit op Facebook of in WhatsApp ?

Ek kan lank aangaan maar uit respek vir jou tyd gaan ek nou hier stop met die woorde ...

Dink mooi oor hoe jy met mense omgaan ... jou optrede en uitlatings sê baie van jou.

Groetnis.

Twee rooi skoentjies en 'n oorkrabbertjie

Hierdie is nie regtig 'n Briekmerk nie ... hierdie is sommer 'n storie.

So rukkie terug het ons kuiergaste gehad en na hulle weg is ontdek my vrou twee rooi skoentjies onder die bed asook 'n klein oorkrabbertjie. Nou op sigself is dit mos nou maar soos dinge gebeur ... somtyds vergeet ons iets op 'n plek en baie keer is dit so kleinigheid dat ons nie moeite doen om dit weer terug te kry nie. Soms weet ons nie eens ons het dit verloor nie.

Twee rooi skoentjies

Gistermiddag stap ek in die kamer in en die sonlig val deur die venster op die twee rooi skoentjies wat op die bedkassie staan. Byna soos ornamentjies en langs hulle lê die krabbertjie.

Onder my hardgebakte besigheidsman vel lê daar die siel van 'n kunstenaar ... en omdat ek nie eers 'n oordentlike stokmannetjie kan teken nie het ek jare terug uitgevind dat kameras my kan help om te skilder. Baie jare se ondervinding het my geleer om nie vir goeters te kyk nie maar om die lig te sien want dis die lig wat vir ons mooi fotos kan teken.

Die sagte sonlig tower die rooi skoentjies om in astrante rooi blertsies op die kassie en ek gaan sit op die kant van die bed en staar na die skoentjies. Nou die wat my ken weet dat een enkele prentjie my kan inspireer om 'n storie van 30 hoofstukke te skryf en hier doen die skoentjies dit aan my ... hulle roep uit dat ek hulle storie moet vertel.

Ek sien die skoentjies tussen dosyne ander skoene ... malende trappery in rooi stof ... luide musiek trek deur die bome en die een skoentjie tik die maat van die musiek uit ... die stof slaan sulke klein pofwolkies onder die skoentjie uit soos die musiek aan dreun en ek hoor die klokhelder lag ... kop agteroor en sterre in die oë. Hierdie skoentjies kan rock ...

Dan verander die toneel en ek sien die rooi skoentjies op grys teëls ... gedempte stemme en so nou en dan die klingel van 'n staalbak of die vinnige kap van hoë hakke op die harde vloer. Die skoentjies is effens gedraai met die punte teenmekaar en die hakke wippel op en af ... dis bekommerde skoentjies hierdie ... hierdie is 'n hospitaal en dis ernstig ... kop vooroor, mondhoeke wat hang ... die skoentjies is baie bekommerd ...

Die foon lui en ek stap na my kantoor toe ... die skoentjies wil nie my kop los nie ... die skoentjies het 'n storie om te vertel en ek weet ek gaan vir hulle moet praat.

Nou sien ek die skoentjies op 'n mat ... preuts en netjies teenmekaar ... nie 'n beweging nie. Baie ander skoene kom en gaan maar die rooi skoentjies sit doodstil ... die is ernstig ... die is 'n kompetisie. Dis nervous skoentjies die ... en dan roep iemand en die skoentjies verskuif ... 'n gejuig gaan op en die skoentjies spring op en af ... onbeteuld en baldadig ...

Die skoentjies draf op en af tussen die rakke deur ... dan op die tone om bo by te kom en dan weer platvoet fort ... vandag is die skoentjies haastig. Baie dinge om bymekaar te maak ... skuifel ongeduldig in die ry by die kassier en woerts uit by die deur ... sommer skuins oor die straat ... deur 'n plas water en die spatsels sit aan die skoentjies vas ... 'n ergelike skud en dan weer voort ... daar is nie tyd nie ... die skoentjies moet wikkel om by te bly ...

Dis laataand en die skoentjies is oorkruis ... dis skoentjies wat moeg is ... dit was 'n lang dag en 'n besige aand ... die mense gesels nog vrolik maar die skoentjies is kapoet ... al wat hulle wil doen is rus ... na middernag ... skoentjies word uitgekop en kom tot rus.

En dis waar ons die skoentjies later kry ... onder die bed ... is die skoentjies se stories klaar ... ek weet nie maar ek glo nie so nie.

IJSF Serfontein ... maar vir my was dit net Ma

Hierdie briekmerk is al 'n paar jaar oud en lê veilig in my private klein hoekie. Vandag voel ek dis tyd om dit oop te maak ... miskien lees iemand dit en vind iets daarin wat sy of haar lewe bietjie meer sin laat maak.


IJSF Serfontein of Isabella, Johanna, Sophia, Fredrika Serfontein, gebore La Grange ... jissim dis 'n bekvol en dis wat op haar briewe en amptelike dokumente staan. Dis hoe die mense by die bank en die hospitaal en dokters haar ken en aanspreek of liewer, aangespreek het. Dis wat in haar ID boekie staan maar vir my was sy maar net "ma" ... ja dis reg ma, nie moekie of moeder of mammie of mamma nie, nee ... net ma. Ek is die oudste en ons verhouding was besaai met ernstige konflikte of laat ek dit nou maar stel soos dit was ... moerse fights ... ja ek en sy kon die pap dik aanmaak en ons het nie maklik bes gegee nie. Ons was en is uit dieselfde staal gemaak, 'n staal wat eerder breek as buig.

My ma was een wat daarin geglo het dat mens niks in hierdie lewe regkry of bereik deur daaroor te huil of daarvoor te soebat nie. Sy het my geleer dat mens nie met jou emosies te koop moet loop nie en sy is die een wat dit in my ingehamer het dat 'n man nie huil nie.

Toe ek jonk en klein was het dit my nie soveel beinvloed nie maar op my eie ou dag het ek meer en meer besef dat sy, my ma, dit reggekry het om my voor te berei vir die lewe. 'n Lewe wat my 'n paar ordentlike klappe al gegee het en seker nog 'n paar in pag het met my naam daarop. Sy het my 'n taai mens gemaak wat in baie opsigte skynbaar emosieloos deur die lewe gegaan het en soms het ek dit erg verafsku maar diep binne my het ek altyd geweet dat sy dit gedoen het omdat sy geweet het hoe kil en koelbloedig die lewe met mens kan wees. So op haar eie manier het sy my beskerm teen dit wat sy geweet het sal of gaan of kan kom.

Ek glo dat almal wat haar geken het weet waarvan ek praat as ek sou sê dat my ma het nie geglo aan doekies omdraai nie. Sy was nie een wat weggeskram het van die dinge wat mense kan omkrap nie. As jy jouself nie kon gedra in haar teenwoordigheid nie dan het sy jou sommer daar en dan aangevat en tot orde geroep.

My ma was nie een wat kras taal of lelike maniere geduld het nie. Om jou 'n voorbeeld te gee ... toe ek in die Laerskool was toe gee sy vir my die boek "Etiket vir elke geleentheid" deur Hettie Grove of so iets maar feit is sy het my die boek gegee en my gedril oor wat daarin staan. Hierdie was een van die groot dinge wat sy vir my gedoen het. Iets wat ek as jong kind toe nie verstaan het nie maar soos my lewe ontvou het was dit wat ek in daai boek gelees en uit geleer het kragtige wapens in my arsenaal.

Nooit hoef ek ongemaklik te voel in enige geselskap nie, nooit hoef ek met opgehoude asem by lang formeel gedekte tafels te gaan sit nie en nooit hoef ek terug te deins as ek aan mense voorgestel word nie. Nee ... dit alles is maklik vir my want my ma het my geleer dat "Etiket vir elke geleentheid" 'n magtige bate is en nie 'n teken van verwyfdheid is nie. Wie sou dit vir my geleer het as dit nie sy was nie ... 'n klein kort witkop vroutjie met tungsten in haar are. Hopelik is daar van dit in myne ook ... moet wees want jis ek is soms 'n erg befoeterde stuk mens.

As jong seun het ek baie deurgeloop onder 'n goedgemikte oorveeg of 'n hou oor die blaaie met 'n nat vadoek. My gat het gebrand oordat ek die bad nie ordentlik uitgewas het nie of nie die vloer droog gemaak het nie en veral omdat ek die handoeke nie netjies opgehang het nie. Nee my maat ... as jy jouself varksig in 'n badkamer gedra het dan het jy gevoel. Toe ek in my later lewe meisies begin uitneem het was haar enigste woorde ...

"Ek sal maar sien hoe los sy die badkamer dan sal ek weet waar kom sy vandaan."

Toe ek as jong entrepeneur my pad begin oopkap het was sy die een wat my altyd gemaan het teen skuld en die een wat my in harde tye vermaan het ...

"'n Man tjank nie as dinge verkeerd loop nie ... 'n man wys sy staal en oorkom dit."

Jis ... die was 'n harde tannie. Gladnie een om te loop en drukkies en soentjies uit te deel nie en iemand wat nie regtig van 'n gedrukkery en soentjies gehou het nie.

Toe my pa so skielik dood is was dit asof daar so helse groot donker gat in my toekoms verskyn het en die lewe het donker vir my gelyk. Ek was in 'n waas, amper 'n beswyming ... en sy ... jislaaik ek weet nie regtig nie ... wel die waarheid was dat my en haar verhouding op daai stadium 'n "alltime low" bereik het en ek was eintlik te toegewikkel in my eie leed om enigsins eers om te gee hoe sy dit ervaar het nie.

Vandag is ek amper skaam dat dit so was maar nouja ek kan mos nou nie staan en lieg nie ... Ooops ... so van lieg gepraat ... my maat daai was 'n ding wat jou gat vinnig laat brand het, en verseker heluit laat brand het. Lieg was sommer in dieselfde klas as kindermoord, steel en dieremishandeling. Ja nee ... enigeiets maar ek het dit nie gewaag om vir my ma te lieg nie. Weet jy wat ... net vir dit skuld ek haar meer as wat ooit bereken kan word want ek het dieselfde afsku in leuns in my vandag en die hedendaagse plastiese lewe waarin ons leef is daar mos nie meer eer onder mense nie. Jip ... dit is iets wat my ma my geleer het en wat vir my ook 'n ononderhandelbare werklikheid is.

Soos ek ouer geword het het daar meer en meer insig in my gekom en ek het haar beter begin verstaan en meer waardeer. My pa se dood het haar baie harder getref as wat ek ooit besef het en vandag kan ek met eerlikheid verklaar dat ek glo nie sy het ooit oor sy dood gekom nie.

En nou moes ek eers bietjie ophou want die rou hartseer loop soos 'n golf oor my ... ek word verswelg deur golwe van bewondering, hartseer, aggressie en waanhoop. Hoekom is dit so ... hoekom kan ons siele so oopgeruk word en brutaal teen die lewensrotse vasgeslinger word sonder enige terughouding. Hoekom vang so emosionele golf jou van die kant af en die een oomblik skyn die son helder en die volgende dan verswelg die nat koue donker waters jou wese. Jy verstik, versmoor en verwurg in dieselfde tydgleuf en jou brose menslike bewussyn verwrong in 'n kolkende waansin van snikke en trane in. Erens in hierdie oomblike van chaos kom daar 'n stemmetjie ...

"'n Man huil nie."

Ja ma ... ek weet maar nou gee ek nie om nie ... ek moet oor jou huil want as ek dit nie doen nie gaan ek nie my siel gelawe kry nie.

Ek wil nie vir die res van my lewe jou uit my gedagtes verban nie net omdat ek bang is ek gaan dalk huil nie ... ek gaan nou my hart uithuil en dis met wasige blertse wat ek sit en tik en huil en tik en snuif en ergerlik my neus uitblaas. Ja ek blaas my neus uit in my eie sakdoek want jy het my geleer dat 'n ordentlike man altyd 'n skoon sakdoek in sy sak het. Hy is nou nie meer so skoon nie maar ek het hom en hy gaan elke druppel wat ek stort hier agter my sleutelbord opslurp en as ek hier opstaan sal die wat agter my hier verbykom nie een spoor van my leed hier kry nie.

Na ongeveer 50 jaar sal ek nogsteeds elke dag seker maak my sakdioek is in my sak en in hierdie dae van "weggooi alles" weier ek om 'n papier ding te gebruik ... nee jong ma, jy het my nie so geleer nie en dit moet 'n mooi wit mans sakdoek wees, verkieslik met 'n voorletter op geborduur.

Nou tjank ek soos 'n klein seuntjie maar dis maar ook ok want jy is nie hier om my te sien nie en ek wil nie brieke trap nie.

Jy het my hard groot gemaak ma en daarvoor is ek jou ewig dankbaar maar diep in my is daar ook maar die brokkies wat die stampe en stote oorleef het sonder om eelte op te kry. Dis die deeltjies wat nou uitrafel en aan flarde geruk word en ek gaan dit toelaat want daai stukkies kort ook so bietjie oefening anders gaan dit verstomp en afsterf.

Ek is bly jy kon die aarde verlaat soos jy het ... in jou eie plek tussen jou eie goed en sonder dat daar pype en drade aan jou gehang het. Ek is bly want dit is teen alles waarvoor jy gestaan het op die aarde en dit sou my verinneweer het as ek jou moes sien verval en dan vergaan. Ja ma ... ek is bly vir jou part. Vandag is my binneste rou en bebloed maar ek weet dit sal oorgaan en weer kalm word maar die voorreg wat jy gehad het om te gaan met jou grasie ongeskonde is al hierdie hartseer werd vir my. Plus ek het darem een troos ... jy sien my nie in hierdie toestand nie. Hoekom is dit nou belangrik vir my ... geen goeie rede nie.

Daar is geen manier waarop ek alles kan neerpen wat my ma in my lewe vir my beteken het nie en daar is geen mannier wat ek eers gaan probeer nie want niemand het die tyd om dit te lees nie.

Sy was 'n merkwaardige vrou wat drie seuns grootgemaak het en wat sonder uitsondering 'n blywende indruk op almal gemaak het wat met haar te doen gehad het. Sy het die skoondogters hel gegee maar sy het ook baie vir hulle omgegee. Sy het die kleinkinders gekastei en het nie gehuiwer om haar misnoeë uit te spreek as hulle sothede aanvang nie.

Ek kan nie namens my broers praat nie want elkeen van ons het haar intens anders belewe en dit is wat haar so merkwaardig gemaak het. Vir elkeen het sy 'n spesiale plekkie in haar hart gehad en elkeen anders behandel na gelang van wat sy gevoel het is reg vir hom of haar.

Dis nie werklik moontlik om afskeid te neem of te groet nie want my ma is in my en deel van my en ek is deel van haar, onlosmaaklik en vir solank ek op die aarde is ... daarna ... wel wie weet regtig ... ja ons glo sekere dinge maar ons weet nie regtig nie. Maar dis ook nie regtig belangrik nie want dis vir almal dieselfde ... onbekend.

Ek skryf dit wat ek skryf want dis soos ek is ... ek moet gaan sit en alles wat in my dwarrel en maal neersit in woorde en dan kyk dat dit georden is en dan maak ek die boekie toe. Soos my goeie maat sê ...

"Jy kom mos dan later weer terug en lees wat jy gekryf het en dan is dit lekker want dan is die seer weg. Dis mos soos jy is."

Nou gaan ek afsluit ... my ma was 'n formidabele vrou en ek is dankbaar dat sy my ma was.

O ja voor ek vergeet ... toe ek in my jong dae praat van motorfiets koop was haar woorde ...

"Oor my dooie liggaam." ... toe sê ek ...

"Wel ok ma ek sal met my bike in jou begrafnis stoet ry."

Nouja dit was a deal ... en moenie my skeef aankyk nie.

PS ... As a seun sy pa verloor dan is daar so groot gat in sy toekoms maar as hy sy ma verloor dan is daar a groot gat in sy herkoms ...

Oorspronklik gepubliseer op Bike in jou Taal - Briekmerke

Doodgaan ... jissim dis 'n willeding

Doodgaan, afsterf, te sterwe kom, tydelike met die ewige verwissel, laaste asem uitblaas, nie meer met ons nie, heen gegaan ... almal woorde of frases wat omtrent almal van ons al beleef, gehoor of self geuiter het. En dan is daar ook die minder vleiende lepel in die dak gesteek of emmer geskop.

Daar is ook 'n paar kru weergawes maar dis nie nou gepas nie.

In hierdie tyd van die Paasfees word daar baie na die dood verwys en die woord dood is orals om ons.

Hierdie is a lelike briekmerk vir my ... die ding lê so dik swart oor my lewenspad en gaan oor die rant.

Ek was nog baie jonk gewees toe gebeur die volgende ...

Dis laataand na ete en my ma hoor 'n kar. Sy loer deur die skrefie van die gordyn en die volgende uiter sy ...

"Dawie, die dominee is hier!"

Daar is 'n duidelike dringendheid in haar stem en my pa se geskarrel om glase en bottels van die "sideboard" af te vee tref my. Jy hoor net bottels klingel en deurtjies klap. Hierdie was 'n lelike ding. 'n Kuier van die dominee is iets wat mos lank voor die tyd beplan word en die kindertjies word mooi skoon gebad en aangetrek, kuifies plat gekam en sit kietsregop in die sitkamer en wag.

Maar vanaand is dit nie so nie. Pa pak weg en ma loop ons by met 'n nat waslap, gesigte word gepoets en hare word platgevee en toe klop hy aan die deur.

"Naand Dominee" groet my pa ... net hard genoeg sodat my ma kan hoor maar sag genoeg dat die bure nie hoor nie. Kyk so onverwagte besoek van die dominee is nie 'n goeie ding nie en dit stuur rillings teen ruggrate af.

"Naand Broer ... mag ek maar in kom ?"

Nou kyk, daar is nie 'n manier waarop my pa ooit sou dink om "Nee" te sê nie en hy nooi die dominee binne maar sy oë soek my ma s'n. Albei is erg senuweeagtig maar doen hulle bes om dit te verbloem. Kyk daai jare was die dominee 'n vername man en sy ongenooide teenwoordigheid by iemand se huis het gewoonlik gedui op een of ander kakspul.

Dominee groet almal vriendelik ek wonder hoekom krap hy my hare nou weer deurmekaar. Maar hy is dudielik nie hier om met kinders te gesels nie.

"Ek was hier by oom Hendrik op die plaas ... tante het vroegdag laat weet sy dink ek moet kom om die doodsbegeleiding te doen. Jy weet mos, oom Hendrik het lank gely. Dit was 'n taai stryd vir my en toe ek wegry toe dink ek dat ek nie nou wil huistoe gaan nie en besluit toe om maar hier by julle 'n teetjie te kom vat."

Met die verligting duidelik op my ma se gesig boender sy ons kamer toe en pa kry die dominee gemaklik in 'n stoel.

Die res van die gesprek en gekuier weet ek nie veel van nie maar daardie woord ... doodsbegeleiding ... daai woord het in my kop vasgesteek. Soos die jare verbygegaan het het ek gedeeltes van dit begin verstaan en ek het ook van dit in aksie gesien in een of ander vorm. Maar vir my, vir my bly dit iets tergends.

Die kort opsomming sou sekerlik tog wees om iemand by te staan wat op sterwe lê ... en in baie gevalle is dit sekerlik so maar die woord gool by my.

Ek glo diep in my binneste dat die heelal ons 'n waarskuwing gee dat dit nou die einde is. Ek sê so omdat ek al baie gesien het hoe mense daar op die laastse bykans gedaante verwissel. Dis asof alle dringendheid die wyk neem uit hulle lewens uit en hulle sweef maar net op die oomblik ... so asof hulle die stasie bereik het en nou wag hulle vir die trein.

Die nag in ...

Party mense vertoef nogal lank hier op die stasie en ander blits daar deur. Die ding wat ek oor wonder is wat is die regte gedrag as jy so reisiger dan sou kom afsien by hierdie stasie.

Is dit die tyd om te kla en te ween en histeries aan die huil te gaan ?

Ek sou dit nie so wou hê nie.

Ek was nog net een keer in my lewe by so stasie en toe was ek baie klein. Dit was my oupa en ek kan onthou hoe die familie op die plaas saamgetrek het en elkeen het 'n beurt gekry om vir oupa te gaan groet. Teen laat middag het daar 'n oom op die stoep verskyn ...

"Kan ons asseblief almal so oomblik van stilte handhaaf ... oom Gideon is nie meer met ons nie."

Nieteenstaande die versoek vir stilte het daar 'n kakspul losgebars ... huilende mense en strakgesig mans. En vir ons kinders was daar min te doen behalwe om maar die grootmense na te aap. Ek kan my pa se gesig nog onthou, strak en gespanne maar daar was trane in sy oë ... my ma het vreeslik gehuil want dit was haar pa wat heengegaan het.

Nouja daai dag het ek baie dinge gesien en ervaar maar ek het een ding baie mooi geweet ... hierdie stasie is nie die plek waar ek wil kuier nie.

My hele lewe lank vermy ek die stasie met alles wat ek in my het. Ek kan dit gladnie hanteer nie. Alhoewel ek redelik bekend is vir my hardegatheid en onverskrokke geaardheid is hierdie stasie nie 'n plek vir my nie. Ek hou van stories skryf en leef baie in my kop. Ek leef my so in karakters in dat ek self die karakter word en dis hier waar die dinge vir my skeefloop.

Ek gaan nie na publieke fliekteaters toe nie want ek maak 'n gat van myself in die openbaar. Ek kyk nie sommer ernstige goed op die TV in vreemdes se geselskap nie want sonder dat ek dit kan verhelp loop die mense se lief en leed oor my wange.

Begrafnisse ... o hemel ... dis 'n ding wat ek sleg hanteer. Deesdae gaan ek in so staat van outomatisme in en as ek nou regtig nie meer kan nie dan loop ek sommer net weg in 'n rigting in.

Ek moes al 'n paar van my honde so na die stasie toe vat en ek moes van hulle al so sit en vashou en dan uiteindelik self op die trein laai ... neewat ... daai ding donner my op. Dit bliksem my siel vol duike en verwoes my binneste.

So nou wonder ek, as jy dan iemand op die stasie moet gaan afsien ... hoe moet jy optree?

Ek dink nie dis goed om te staan en emosineel uitmekaar te moer nie want kyk, die persoon staan en wag vir 'n trein wat nie een van ons weet hoe wild of woes die rit gaan wees nie. Moet jy huilerig wees of vrolik ... of net baie kalm en bedaard ?

Ek het nie die antwoord nie ... maar ek sou nie graag op daai stasie omring wil wees van 'n klomp huilende mense nie ... dit gaan my mos lelik opvoeter. Aan die anderkant glo ek ook dat die natuur vir ons sorg. Daar net voor die trein aankom dink ek nie ons weet meer mooi wat gaan om ons aan nie.

Ai tog ... ek het regtig vir die een nie 'n antwoord nie maar ek dink ons moet maar elkeen seker mooi dink oor wat ons gaan doen en dan probeer om te onthou dat die reisiger op die drumpel staan en dalk net jou hand sou wou vashou.

Groetnis ... ek stop nou want nou sukkel ek.

Drank en Drinkers en die wat daarmee moet saamleef ...

Vandag se Briekmerk is 'n lelike een vir my maar ek glo vir 'n klomp ander mense ook. Herdie is nie net 'n Briekmerk nie, nee dis sommer a "doughnut" en 'n "burnout" daarby. Jy moes al sekerlik sulke wilde swartstrepe op die teerpad gesien het en dan wonder jy wat het daar gebeur ... een ding is verseker, iemand het daarna die lewe met ander oë bekyk.

WAARSKUWING: As jy drank gebruik en die grense van ordentlikheid gereeld oorsteek dan moet jy liewer nie verder lees nie. Hierdie Briekmerk is verseker nie 'n verheerliking van alkohol en sy gevolge nie ... nee, dis 'n brutale opsomming van sommige waarhede rondom die misbruik van alkohol en die uitwerking en gevolge vir die suiper se familie en vriende.

Ek moet eintlik nie die ding vandag skryf nie want ek is op DAG DRIE ... (Gaan lees maar hier wat dit beteken vir my) ... maar ek kan net eenvoudig nie langer uitstel nie want die ding van drank is 'n verwoester en baie mense dink dis speletjies.

Verseker is ek nie akademies gekwalifiseerd om 'n wetenskaplike referaat oor drank te skryf nie maar op hierdie punt dink ek geld die beginsel van "Qualified by Experience (QBE)" wel.

Voordat ek nou begin rowe afkrap en onderklere wys, laat ons net eers duidelikheid kry oor begrippe en beskrywings wat ek gaan noem.

Drinkers is mense wat alkohol gebruik. Nou kyk, ek is verseker nie 'n afskaffer nie en ek is ook nie een wat elke ou wat ietsie gebruik summier met die banvloek wil tref nie, so moenie dink ek is hier op een of ander eties gedrewe "mission" nie ... dis verseker nie waar nie.

Ek is 'n man wat groot waardering het vir die vrugte van die wingerd in al sy vorms en groottes. So ook die groot verskeidenheid van ander vrugte en plante se brouseltjies. My probleem is met diegene onder ons wat hulle vergryp en dan heeltemal sonder enige respek vir ander mense se gevoelens en emosies die wêreld om hulle in chaos dompel.

Drinkers ... vir my is dit mense wat alkohol gebruik. Geen onderskeiding op die gebruiks patroon nie en verseker nie noodwendig iets negatief daaraan gekoppel nie.

Drinkers kan in 'n paar hoofgroepe ingedeel word, sommiges heeltemal onskadelik en ander kwaai gevaarlik.

a. Sosiale drinkers ... hulle drink gewoonlik net by sosiale geleenthede. En die groep beslaan sekerlik 'n baie groot deel van die bevolking. Ons almal ken sulke mense, hemel, ons is seker almal deel van hierdie groep. As jy nie deel is van hierdie groep nie is jy seker 'n afskaffer en dit is vir my geen probleem nie of jy is op een of ander eties gedrewe missie. As dit laasgenoemde is dan gaan ek en jy verseker ook verskil in ons aanslag op baie ander dinge in die lewe.

Geestesgesonde en gebalanseerde sosiale drinkers ken hulle perke en weet waar om die streep te trek, as jy nie weet waar om die streep te trek nie is daar 'n goeie kans dat jy in die Suipers groep hoort en net die sosiale geleentheid misbruik om jouself aan die drank oor te gee. As jy 'n probleem met die benaming "Suiper" het dan kan net jyself dit verander.

b. Gewoonte drinkers ... hulle drink op tye wat hulle in hulle lewens bepaal het soos as hy of sy van die werk af kom of tydens etes ensovoorts. Geleenthede in sy eie lewe wat hyself bepaal en self skep. Die kan daaglikse tye, weeklikse tye wees of gedefinieerde gebeurtenisse. Meeste van die groep doen dit gewoonlik baie beheersd en binne perke en hulle is nie werklik afhanklik van drank nie want soms gaan daar lang tye verby dat hulle gladnie drink nie.

Ek het 'n oom gehad wat vir sy hele lewe lank elke aand voor hy gaan slaap het sy dop whiskey gedrink het, net daardie een en net voor hy in die bed klim. Op enige ander tyd het hy nie sterk drank gebruik nie.

Ek het ook 'n vriend wat elke middag oppad huistoe by sy geliefde drinkgat stop, een bier drink en dan gaan hy huistoe ... hy sê altyd dat daardie 30 minute die verkeer kans gee om tot bedaring te kom.

Ek het ook 'n goeie vriendin wat elke aand as sy by die huis kom 'n glas sjampanje drink terwyl sy kos maak. So is daar seker duisende mense wat in die gewoonte drinkers groep val en wat nooit hulle self vergryp of te buite gaan nie.

Maar ongelukkig is daar ook die wat weereens nie hulle perke ken nie en by elke geleentheid die dam onder die een uit suip en dan moet almal om hulle dit ontgeld.

c. Angs drinkers ... hierdie is 'n gevaarlike groep want hulle gryp die bottel net sodra dinge in hulle persoonlike spasie begin warm raak. 'n Argument met iemand of 'n spanningsvolle gebeurtenis soos slegte nuus. Hulle bedwelm hulleself juis op 'n tydstip wanneer mens by jou volle positiewe moet wees.

Hierdie is ook die groep wat gewoonlik erg agressief raak as hulle gedrink raak. Dis ook die groep waar jy die meeste kry wat dronkverdriet kry. Hierdie groep laat hulle naastes lelik les opsê as dit by emosionele foltering en soms self fisiese geweld kom.

d. Skelm drinkers ... hierdie groep is 'n ernstige probleemgroep want hulle drink so skelm dat hulle later aan hulleself ontken dat hulle enigsins drink. Die groep mense is die moeilikste om te hanteer en byna onmoontlik om te help want hulle leef permanent in 'n staat van ontkenning.

Hierdie is ook die groep waar persoonlikheidsveranderings gebeur as die persoon drink en dit is wat hulle verraai. Hulle is so seker dat niemand weet wat hulle doen nie dat hulle uiters agressief raak as iemand net sou waag om te vra of daar iets fout is. By so vraag gaan hulle feitlik onmiddelik oor na verdediging en ontkenning toe en begin almal om hulle beskuldig van een of ander wangedrag.

Meeste skelm drinkers weet diep binne in hulleself dat hulle 'n probleem het maar weier botweg om dit ooit te herken.

Suipers ... die is die groep drinkers wat nie hulle eie perke ken nie en kan in al die groepe hierbo val.

Dronklappe ... dis die groep suipers wat alle selfbeheersing verloor het. 'n Suiper kan 'n Dronklap word maar is nie noodwendig 'n Dronklap nie.

Hierdie is die groepe van drinkers wat ek sien en ken en gaan dit so gebruik in hierdie Briekmerk.

Net 'n tip of waarskuwing ... meeste drinkers hou niks daarvan as mens na hulle drinkery verwys nie, tewens, hulle raak sommer skuins bedonnerd as jy te requit na hulle verwys. So as jy 'n drinker is of 'n drank probleem het dan beter jy liewers eers nou 'n dop gaan steek en jouself kalm kry voor jy verder lees.

Ek skryf hierdie Briekmerk hoofsaaklik vir die slagoffers van drinkers se selfsugtige en banale optredes.

Drinkers dink selde daaraan wat hulle drinkery doen aan die mense om hule en daar is nogal 'n sterk ooreenkoms van die gedrag wat ek in my Briekmerk oor Selfsugtigheid geskryf het ... (Lees hom hier)

Ek kom uit 'n familie van drinkers en glo vir my, party van hulle kon drink ... harde drinkers wat baie keer ook suipers was maar in ons familie was daar selde 'n Dronklap ... nee jong, so persoon is uitgeskop uit die drinksirkel uit want hy was 'n verleentheid vir die ernstige drinkers. Klink miskien effens "weird" maar dis soos dit was ... my ooms en tannies kon hulle drank vat.

Ek glo nogal sterk daaraan dat drankvaardigheid in 'n mens se gene sit. My gene is goeie drank gene en volumes is nie iets waarvoor my gene skrik nie ... en presies daar het die probleem vir my begin. Vir my om dronk te raak was 'n duur storietjie. Natuurlik wil ek nie teveel feite uitlap nie want ek het darem nog lewende familie lede en hulle gaan die blixem in wees vir my as hulle hierdie goed lees en hulle kan hulleself te duidelik raaksien.

Op die 8ste November 1973 het ek dood in my spore gestop. Ons was 'n groep ouens wat so saam gekuier het en skaak gespeel het. Elke man bring sy koelkas saam want as jy wil ernstig drink moet jy nie op 'n ander man se rekening drink nie. My kassie het 6 Black Labels en 'n bottel Smirnoff ingekry ... elke aand en hy het altyd leeg huistoe gekom. Op die aand van die 7de was daar so ekstra baldadigheid in die samekoms want dit was die einde van die jaar vir ons as studente, so daar was so paar los bottels rum op die tafel ook. Wat verder gebeur het en hoe ons huistoe is gaan maar daar in Sunnyside bly lê.

Die oggend van die 8ste net na vyf is ek in LC de Villiers se swembad. Vyf lengtes en toe sit ek op die graswal met a Gunston in my hand ... die blou rokie krul in die oggendlug in en die son gooi sy eerste strale oor Pretoria. Net daar kry ek toe 'n boodskap ... ek noem dit maar 'n boodskap want ek weet nie wat anders om dit te noem nie ...

"As 'n mens so kan drink en dan die volgende oggend so kan swem, dan het jy verseker 'n erntige probleem."

Nou vir my was dit nogal skokkend om tot die besef te kom maar ook baie steurend. Terug by die koshuis sien ek my maters in die eetsaal maar hulle is verseker gebreek ... hulle babbeleer almal ernstig en drink swart koffie. Ek takel 'n stewige ontbyt van olierige bacon en eiers met toast en botter en konfyt en twee groot glase melk. Die tannies in die kombuis was tog te bly iemand wil eet.

Dit was maar stil om die tafel en hoe langer ek na my maters sit en kyk hoe harder maal daardie gedagte by my. Na ete is ek weg na my ouers toe op Wakkerstroom en daardie aand by die braaivleisvuur offer my pa my 'n bier.

"Nee dankie pa, ek drink nie meer nie."

Ek kon die skeptisisme in sy oë sien maar hy het net geglimlag. Die Sondag toe praat my pa weer met my oor die drinkery want Saterdag is ook verby sonder dat ek iets drink.

"As jy regtig ernstig is dan moet jy kom dat ons reël dat jy droogdokke toe gaan."

Nou kyk, droogdokke is 'n woord wat menige drinker met angs vervul. Soms raak hulle so angstig dat hulle sommer dadelik weer aan die drink gaan.

Ek het die aanbod van die hand gewys, nie omdat ek dit gevrees het nie maar my logika het dit duidelik vir my gemaak dat as ek nie self die drinkery kan stop nie dan gaan ek vir my hele lewe in vrees lewe. Daarvoor het ek nie kans gesien nie. Sonder om nou windgat te wil wees moet ek noem dat ek geseënd is met 'n besondere analitiese denkvermoë en dat as ek al die feite mooi uitgepak het in my kop en dan 'n besluit neem, dan is die besluit sonder emosie. My gesin beskuldig my baie daarvan dat ek 'n masjien is. Dis seker so maar dis nou eenmaal hoe ek is.

Vir 18 maande daarna het ek nie weer aan drank geraak nie en daarna het ek besluit dat ek net gaan drink wat vir my lekker is. So vandag, bykans 35 jaar later is dit nogsteeds so en ek drink minder in 'n jaar as wat ek in die ou dae in een aand gedrink het.

Wat egter 'n feit is, is dat in my are vloei die bloed van 'n alkoholis en dit sal nooit verander nie.

Ek is maar eintlik net 'n nie-praktiserende alkoholis.

Dis nie vir my 'n probleem nie, dis eerder 'n aansporing. 'n Aansporing om nooit toe te laat dat drank my beet kry nie ... ja ek sê toe te laat ... dis wat dit is, jy laat toe dat drank jou beet kry.

Daar is nog nooit êrens 'n geval gedokumenteer waar 'n brandewyn bottel van die rak afgespring het en homself leeggemaak het in iemand se keelgat af nie.

Nou dis my storie ... kom ons kom nou by die ander stories.

Die meer geleerdes praat van funksionele alkoholiste ... hierdie groep drinkers is donners gevaarlik vir hulle gesinne en die mense om hulle. Hulle dink gewoonlik, nee nie dink nie, hulle is positief dat hulle geen probleem met drank het nie. Intussen moet almal naby hulle gedurig met hulle staat van semi-besopenheid saamleef. Hulle boelie hulle naastes meesal verbaal en verder vervul hulle hulle afhanklikes gedurig met vrees want die afhanklikes weet dat as iets sou gebeur en hulle op die persoon sal moet staatmaak vir ondersteuning, gaan dit nie daar wees nie. As dit die pa is dan is die vrou en kinders uitgelewer aan hierdie marteling en as dit die ma is dan is dit die pa en die kinders wat spartel.

Hierdie soort drinkers maak my bedonnerd want hulle weier om te aanvaar dat hulle vrees en angs in hulle gesinne inbring en raak ook sommer hel aggresief as mens hulle sou probeer aanspreek.

Hierdie mense drink gewoonlik elke dag van hulle lewe.

Nou kom ek by die lelike groep ... "Binge Drinkers" ... Fuifdrinkers. Hierdie is ook die groep van drinkers wat die minste teenkanting van die sosiale gemeenskap kry en soms selfs amper 'n soort van helde verering kry. Hierdie groep drinkers drink nie elke dag nie en is dus nie regtig alkoholiste nie maar hulle het sulke spesiale tye wat hulle drink. Dis gewoonlik naweke. So van Vrydag middag af begin die drank vloei. Hierdie groep is ook gewoonlik die wat erg aggresief raak as hulle eers aan die suip is en alles en almal om hulle moet dit ontgeld.

Die ware riller is wanneer een eggenoot so drink en die ander een drink glad nie so nie. Meeste van hierdie Fuifdrinkers suip gewoonlik so dat hulle die volgende dag niks kan onthou van die stront wat hulle aangevang het terwyl hulle so besope was nie. Hierdie mense is ook die groep wat die minste bewus is van hulle perke. Hulle dink hulle is 100 persent in beheer ten alle tye.

Moenie met hulle probeer redeneer terwyl hulle gesuip is nie want dit kan tot lelike fisiese geweld lei of die anderkant, 'n smartlike sessie van dronkverdriet.

Probleem, Maandag oggend is die kalant nugter en die liefdevolste eggenoot. Dit is die mallemeule wat jou klaar maak. Maandag is jy te bang om oor die drinkery te praat want jy wil nie slapende honde wakker maak nie. So die Fuifdrinker kom weg met sy nonsens maar by Donderdag trek jou keel alweer toe want jy weet wat gaan nou weer Vrydag gebeur. En so suip die Fuifdrinker jou lewe ook weg ... een week op 'n keer.

Fuifdrinkers is ook gewoonlik drinkers wat uit-pass soos die Engelse sou sê. Hulle lei ook gewoonlik aan totale geheueverlies as dit by sy dronk kaskenades kom. So wat is my raad ... ek het nie regtig raad nie want ek is nou nie Dr Phil nie maar ek het vir jou 'n plan of twee ...

As jy 'n vrou is en jou man is 'n Fuifdrinker ... wag tot hy omval en blixem sy bene en arms vol knoppe met 'n Krieket kolf of een of ander goeie moermasjien. Hy gaan wakker word en nie 'n idee hê wat gebeur het nie en dan vertel jy hom van die stoep trappies, los matjie of iets dergliks. Glo my, hy sal nie stry nie want hy weet nie. Moet nou net nie soos Oscar maak en die bebloede moermasjien laat rondlê waar hy gesien gaan word nie.

Onthou net dat as jy hierdie pad kies dan moet jy dit elke keer doen totdat hy begin glo die drank maak blou kolle.

As jy 'n man is en jou vrou is 'n Fuifdrinker ... hou jou mond, pak jou tassie en gaan weg met die kinders. Laat sy maar alleen wakkerskrik met geen idee waar julle is nie. As jy dan Sondagaand terugkom, maak asof julle weggegaan het op haar advies en vertel haar hoe goeie voorstel dit was. Smokkel met haar kop, dis goeie medisyne.

Ek is nie 'n goeie raadgewer nie want ek het 'n ernstige weersin in suipers. Ek praat gladnie met 'n persoon wat gedrink is nie. Nie almal kan dit doen nie.

Die tragedie is dat suipers, en onthou, alle drinkers is nie suipers nie, suipers steel ons lewens, een suipsessie op 'n slag en as jy weer sien is jy by vyftig verby en al wat jy in jou dagboek het is smart, hartseer en terleurstelling.

As jy gelukkig is, drink die suiper hom of haar in "oblivion" in so tussen 40 en 50 en dan kan jy weer 'n kans op geluk kry. Pas net op want die geskiedenis het al baie bewys dat iemand wat 'n suiper vir 'n eggenoot gehad het sal weer so een soek vir die tweede keer.

Ongelukkig het ons 'n kultuur van drinkery en dis iets waarmee meeste kinders groot word. Baie min wil die gevare van drinkery insien en dis eers as 'n drinkery op 'n tragedie uitloop dat die drinker, as hy of sy dit oorleef het, besef wat hy doen.

Wat my erg moerig maak is dat as jy 'n eggenoot het wat drank misbruik dan is jy gedoem. Jy kan dit nie regtig waag om te drink nie want hulle sien dit as goedkeuring vir hulle wangedrag en suip dan eers met oorgawe want nou weet hulle dat jy nie 'n vinger kan wys nie en hulle is hel vinnig om dit uit te wys.

Die van julle wat tot hier gelees het is verseker nie onder 'n wanindruk nie en besef by nou dat ek 'n erge renons in mense het wat nie hulle perke ken nie.

'n Lelike geval om mee opgesaal te word is 'n Fuifdrinker wat nie sy drank kan vat nie ... o genade, een dop en hy of sy is moerland toe ... en dan begin die ellende want nou sit jy met 'n dronklap en die aand het nog nie eers begin nie.

Ek het eendag vir so Fuifdrinker wat ek baie goed ken gesê ...

"Jy moet eintlik nie eers na drank advertensies op die TV kyk nie want teen die tyd dat die advertensie klaar is, is jy al wankelrig."

Maar nouja, ek dink ek het my punt gemaak ... drank misbruikers is gevaarlik, selfsugtig en verdien geen simpatie nie. Hierdie moderne idee van dat alkoholisme is 'n siekte ... waar kom dit vandaan ?

My opinie ... dis uitgedink deur geleerdes wat self suipers is en wat na 'n manier gesoek het om die suipery aanvaarbaar te maak en om simpatie te wek vir die suipers. By my gaan hulle geen simpatie kry nie want ek weet hoe die ding werk. Ek het die ding in die oë gekyk en besluit ek wil niks verder met dit te doen hê nie.

Malaria is 'n siekte, griep is 'n siekte ... drankmisbruik is 'n keuse.

Moenie sagkens met suipers werk nie ... as hy of sy aantoon dat hy werklik wil loskom van die drank af is daar 'n plan ... kry daai inspuiting of plant daai kapsule onder jou vel in wat jou by die dood laat omdraai as jy net aan alhohol vat. En moenie na die nonsens verskoning luister van ...

"Ek kannie die pil vat nie want as ek per ongeluk ietsie inkry dan draai ek by die dood om."

Per ongeluk se gat man ... net soos 'n meisie nie per ongeluk op die paal beland of 'n ou per ongeluk herpes opdoen nie, kan jy nie per ongeluk alkohol inkry nie. Al hierdie ongelukke vereis 'n spesifieke daad van die persoon af.

'n Fuifdrinker wat ek geken het, het na so suipsessie in 'n ongeluk beland. Gelukkig was die ander party 'n 30 ton vragmotor. By aankoms by die hospitaal kon die dokters nie waag om iets aan die suiper te doen nie want hy sou die narkose nie oorleef in sy staat van beskonkenheid nie. Na 'n paar ure het hulle uiteindelik in die teater beland en daar het hulle gespook want die kalant se bloed wou nie stol nie.

Na 'n groot gesukkel is hy redelik gelap en geplak na die intensiewe sorg eenheid toe. Daar was dit 'n aardigheid om die dae daarna te sien hoe die man in sy semi-staat van beswyming deur die onttrekkings gaan en drie dae later toe raak al sy wonde septies. Die ou se lewer was net eenvoudig so gedaan dat hy nie sy werk kon doen nie.

Die man is na 'n helse lyding dood sonder dat hy ooit werklik weer by sy volle bewussyn kon kom nie. Die grootste tragedie was om sy vrou en hulle seuntjie van 5 jaar te sien in die hospitaal. Gebroke en verslae.

Wat my die meeste opval ... nee, eintlik ammuseer ... is die hoë vlakke van tolleransie wat ons samelewing vir suipers en hulle gedrag het. Dis werklik verstommend. Die suipers verkry simpatie in plaas van dat hulle met die banvloek getref word.

Ek ken 'n man ... noem hom sommer Paultjie ... hy is 140kg en net onder die 2 meter lank. 'n Blok spiere met 'n vriendelike gesig. Paultjie is self 'n man wat sy rug op drank gedraai het en ken die stories van suipers eerstehands. Hy is die hoof van sekuriteit by 'n gewilde watergat.

Paultjie redeneer nie met 'n gesuipte molesmaker nie ... sy woorde ...

"Hulle wil nie luister nie en hulle kannie voel nie ..." so met een goedgemikte klap van sy groot hand sit hy die suiper in droomland en boender hom in 'n vertrek in om sy roes af te slaap. Vinnig, suiwer en sonder baie drama.

Dis wyd bekend dat 'n persoon selde twee maal na mekaar sy perke oorskry in Paultjie se domain. Paultjie het so betekenisvolle kyk wat hy 'n potensieële molesmaker gee wat die meeste wat al deurgeloop het vinnig halt laat roep.

Nou ongelukkig is daar nie baie Paultjies in die wêreld nie.

So ten slotte ... as jy die perke van ordentlikheid oorskry ... gaan sit vir so paar oomblike doodstil en begin om jou kyk. Maak 'n opname van hoeveel mense beinvloed word deur jou gedrag en hoeveel mense is afhanklik van jou. Dan besluit jy maar vir jouself of dit wat jy doen regverdig is teenoor hulle. As jy enige inbors het is ek seker jy gaan jou optrede herdink. As jy nie inbors het nie ... gooi maar vir jou nog enetjie in.

As jy die slagoffer is van so suiper ... maak 'n plan en kom weg ... dinge sal nooit verander solank die persoon suip nie. Die vraag wat jy moet antwoord is of jy so wil leef vir die res van jou lewe.

Miskien as ons as gemeenskap minder simpatie met die suipers het sal hulle begin besef dat hulle self moet besluit om te verander.

Jy as gasheer by 'n geselligheid moet die moed aan die dag lê en sê ...

"Jy het nou genoeg gehad !" ... en doen dit sonder om te dink oor die mate van ongewildheid wat jy op die lyf kan loop maar dink eerder aan die waardering en stille bewondering wat jy gaan ontvang van die slagoffers.

Jy as eggenoot moet sê ...

"Ek is baie lief vir jou maar as jy drink gaan ek gladnie met jou praat nie."

Jy as ouer moet sê ...

"Jy is my kind en ek sal altyd vir jou omgee maar as jy wil suip is jy nie welkom in my huis nie."

Ja ek weet jy loop die risiko om op die kort termyn baie verwyte en verwerping te ervaar maar op die lang termyn is dit jy wat daarby gaan baat want die wat by jou wil wees omdat jy jy is gaan jou grense respekteer ... die wat nie ... wel dis ook beter so vir jou eie geestesgesondheid en geluk.

TEN SLOTTE:

As jy besef jy het 'n probleem met alkohol en jy wil iets daaraan doen ... gaan soek hulp by die AA ... en nee dis nie die AA vir karre nie ... die AA vir Alkoholiste.

Hoekom die AA ?

Wel in die eerste plek is is hulle almal gesoute mense wat bykans elke stront storie wat jy wil vertel al gehoor het en jy dus nie ligter gaan afkom nie.

Tweedens ... dis 'n groep mense wat hulle self bereidwillig verklaar het om suipers te help. Hoekom is nie belangrik nie ... al wat tel is dat hulle bereid is om dit te doen.

Moenie na alles wat jy alreeds aan jou familie en vriende gedoen het nou nog verder gaan en verwag dat hulle moet jou help nie. Eerstens is hulle nie regtig instaat om jou te help nie en tweeedens gaan jy hulle baie maklik omry met 'n sopstorie. So as jy ernstig is ... gaan na die AA toe.

Hier is vir jou die skakel ... http://www.aasouthafrica.org.za/ of KLIEK HIER ...

En nou is ek klaar ... hierdie Briekmerk neul aan my al vir 'n baie lang tyd en elke keer as ek dink nou gaan ek hom skryf dan dink ek weer aan die moontlike negatiewe gevolge en los dit maar liewer.

Laas week loop ek weer iemand raak en die persoon is bykans in trane ... daar is 'n ernstige drank probleem in die binnekring en die persoon is radeloos.

Net daar toe besluit ek ... die Briekmerk moet uit ... suipers kom weg met moord ... nou verseker nie met die soort ding wat die howe moet hanteer nie maar hulle kom weg met moord in die sin dat hulle die mense om hulle se geluk vermoor, hulle geesteswelstand vermoor en hulle in emosionele kettings bind. Hulle doen al die dinge en meer en word selde tot verantwoording geroep. Hulle kom weg omdat ons te ordentlik is.

Nou het ek die streep getrek ... besluit jy maar self waar jy staan en wat jy gaan doen.

Groetnis ... nou gaan ek braai ... ja ek gaan ietsie vat ... ietsie lig soos 'n botteltjie water.