Sondag 16 Maart 2014

Niks hou vir altyd nie ...

Vannaand skryf ek die stukkie vir die wat al kennis gemaak het met depressie ... nie die geld soort depressie nie ... nee dis geestelike depressie ... daai ding wat so maklik die lewe uit mens uit kan suig. Hierdie is 'n lelike briekmerk.

In die huidige ekonomiese klimaat is dit net vanselfsprekend dat ons elke dag met dinge gekonfronteer word wat mens laat voel die lewe is net eenvoudig te swaar. Angstigheid oor geld en die toekoms laat jou voel dat die mure jou vasdruk en die plafon wil jou versmoor.

Jy maak die koerant oop en berigte van mense wat selfmoord pleeg en gesinsgeweld spring uit die bladsye uit op. Jou oë dwaal oor die swartgalligheid en jou gemoed trek jou nader na die grond toe. Die foon lui en nog 'n kliënt kanselleer 'n afspraak. Sonder om te kyk voel voel jy waar jou beker koffie staan en te laat besef jy dit is nie goed om blindelings na warm koffie te soek nie. Dis met 'n gevoel van totale afsku dat jy kyk en sien hoe die bruin vloeistof oor jou tafel vloei sonder enige ontsag vir die waarde of kwesbaarheid van dit wat in die stomende stroom bruin vloeistof se pad kom nie.

Vir bykans my hele lewe het ek 'n donker draak wat op die rante van my bestaan rond luier en net wag vir die kans om my te bespring en te verswelg ... depressie ... a maalkolk van emosies wat my die dieptes insleep sonder om ag te slaan op enige sosiale etiket of ordentlikheid. Dis periodiek en wel bekend aan my. Ek en hierdie draak kruis swaarde met eentonige reelmaat en die geveg duur gewoonlik so vier dae.

Dag een begin gewoonlik met a rits insidente wat my eers erg agresief maak en dan skielik is hy daar ... gloeiende oë en 'n vlammebêk wat reg op my gerig word. Omdat ek hom goed ken weet ek onmiddelik waarvoor ek in is en dan vat dit alles in my om nie waansinnig goeters in sy rigting te slinger nie. Nee ... ondervinding het my geleer dat ek beter nou my kragte spaar en sorg dat daardie kwylende tande my nie in die hande kry nie. Daar lê 4 dae van loutere hel voor en ek gaan elke greintjie energie nodig hê om die anderkant van hierdie ding te sien.

Soos die dag vorder begin al hoe meer dinge skeefloop en dit verg brute wilskrag om elke krisis te hanteer en dit so te hanteer dat ek met die uitkoms kan leef. Baie mense is afhanklik van my en besluite wat ek neem kan ernstige gevolge vir ander mense inhou. Alhoewel alles in my skree om myself te beskerm kan ek nie toelaat dat selfbeskerming my enigste doel word nie want ek het verantwoordelikhede.

Teen laatnag is die draak baie naby aan my en slaap is nie 'n opsie nie. Ek is gelukkig dat my werk ook my stokperdjie is en baie van die gereedskap wat ek in my werk gebruik is ook goeie ontspanning vir my. Nou word dit meer as onspanning, dit word ontvlugting. Ek worstel die nag om deur een of ander abnormale moeilike grafiese taak aan te pak en honderd persent in die tegniese uitdagings in te sink.

Dag twee breek aan en ek is nou baie slegte geselskap. Ek vermy enige kontak met mense so vêr as wat ek kan en konsentreer op my werk, drink koffie en rook sterk sigarette. Wel rook is seker nie heeltemal waar nie, ek brand baie sigarette. Nog 'n lang nag is voor en ek leef min of meer in 'n skemer wêreld van donker gedagtes en pruttende agressie wat kort kort neig om uit te bars. Dis juis hierdie agressie wat my geleer het om mense te vermy so vêr as moontlik gedurende hierdie insidente. Ja ek noem dit 'n insident want ek gaan dit nie verheerlik met a formele titel of naam nie.

Dag drie is wanneer ek begin swig voor die uitputting en dis net met jarelange se ingeburgerde disipline dat ek die draak bly beveg en nie toegee nie. Teen laataand verander ek my taktiek. Teen hierdie tyd is ek fisies uitgeput en dan laat los ek die brieke. Met totale oorgawe laat ek toe dat die depressie om my vou soos 'n dik nat kombers. Ek gaan klim in die bed en raak gewoonlik feitlik onmiddelik aan die slaap. My slaap word versteur deur aaklige drome maar ek het al geleer dat dit onskadelik is en die angstigheid word maar as deel van die "fliek" gesien.

Dagbreek dag vier ... ek sleep myself uit die bed uit en gaan sit in my kantoor en staar maar net deur die venster. Die draak is in sy noppies want hy het vrye teuls. Hy boelie en karnuffel my lam en tam gees sonder genade en ek is 'n gelate deelnemer aan hierdie geveg.

Nou gaan ek sê wat dalk nie mooi sin gaan maak vir die meeste van julle nie maar ek het hierdie totale oorgawe nodig anders kan ek nie uit die donker gat uit kom nie. In my geestesoog is dit kompleet asof die oorgawe my toelaat om spoed op te tel die dieptes in. Ja, ek moet spoed optel want as ek die bodem op volspoed tref dan sal daar genoeg momentum wees om die anderkant uit te kom. So in die ure na sonop tuimel ek teen die wal af sonder weerstand en soek naarstigtelik vir die bodem.

Hierdie fase duur ongeveer 12 ure en is louter hel. My brein voel soos a nat slaapsak en my produktiwiteit is feitlik zero. Teen laatmiddag neem ek a wils besluit ... GENOEG !

Ek forseer myself om te gaan stort en te skeer en netjies aan te trek. Volgende is 'n ordentlike ete saam met my familie en dan skud ek die laaste klippies uit my skoene en begin te werk. Die draak se ogies verdof en sy bek gaan toe. Ek hou hom dop soos hy druipstert wegwaggel en in sy grot verdwyn. Nie verslaan nie maar wel goed afgeweer want ek weet uit ondervinding hy gaan eendag weer terugkom. Maar vir nou is hy weg en die lewe gaan aan. Wat belangrik is om te onthou is dat alhoewel dit 'n helse onderving vir my is het die wêreld nie een sekond verloor nie en niks het stil gaan staan nie.

Nou het ek omtrent klaar gepraat en gaan vir julle 'n paar mooi fotos wys.






As jy dalk aan depressie ly ... soek hulp voor dit te laat is. Depressie is 'n monster wat jou lewe wegsteel en dan lag daaroor. Ek het 'n paar wyse mense in my lewe gehad wat my geleer het hoe om die ding te hanteer.

Hierdie stuk is die eerste keer op Bike in Jou Taal gepubliseer ... Junie 08, 2009, 01:24:10 am


Hier is 'n paar opmerkings:

Bennie:
Mens hoor altyd van die tipe stuff en het nooit werklik begrip watter impak dit op n mens se lewe kan he nie. Colyn, dit klink baie erg en ek is bly om te hoor jy kon deur dit werk. Al wat ek kan se is sterkte.
Nog n ding....hoe gereeld tref dit mens en wat gee aanleiding dat so iets met n mens gebeur? ( Jammer oor die vrae. Probeer net beter verstaan)

Cassie:
Sjoe.........  Colyn, waar is die wyse mense heen wat jy sê jy in jou lewe geHAD het?
Ek het 3 sulke mense in my lewe, en ek is ewig dankbaar vir hulle en ek bid elke aand en sê dankie dat Ons Vader hulle in my lewe gebring het!

Colyn:
Jong ek kry dit nou deesdae nie meer so gereeld nie maar in my jonger dae was dit omtrent so elke 6 tot 8 weke. Ek dink met die grysheid kom die wysheid en ek hanteer die triggers seker maar beter.
Wat dit trigger is nie heeltemal duidelik vir my nie maar a rits serious goeters wat nie vinnig genoeg opgelos word nie is gewoonlik die begin van so insident. Een van die redes hoekom ek dit haat om a issue te laat rondhang. As daar iets is wat krap dan pak ek die bul by die horings en die mense wat my goed ken weet dis nie 'n goeie plan om by my te skinder nie.

PS ... dankie vir die "sterkte" maar ek het die stukkie nie geskryf vir simpatie nie ... ek het dit geskryf omdat ek glo dit kan iemand anders help om die "draak" te identifiseer. Om depressie te ignoreer kan tragiese gevoge hê. Ek gebruik geen medikasie nie ... het dit eenkeer gedoen in die 80's en toe hou die insident aan vir 8 dae. Sad Let wel ... ek weet ook van baie mense wat dit gladnie kan maak sonder medikasie nie en ek het nie issues daarmee nie ... vir my is dit net nie a goeie opsie nie.

Mark:
Wow Colyn jy skryf regtig baie mooi en die manier hoe jy alles beskryf is PUIK
Ek kon eintlik daai Draak in my geestes oog sien toe hy druipstert wegwaggel...

Ek dink meeste van ons kruis swaarde met daai Draak van tyd tot tyd en as die nie was vir vriende en familie nie dan so daai draak meer kere gewen het.

Een van die redes dat ek Bike ry is omdat my Bike my Prozac is.
As ek opklim en begin ry dan waai die wind al daai donker gedagtes uit my kop uit...
Party keer vat net 100km maar ander kere vat dit so 1,000km...
Dit hang net af hoe groot en sterk daai draak is ...

Colyn:
Een is al in die 80's dood en die ander een en ek het nie meer baie kontak nie. My vrou en kinders hou net eenvoudig bietjie wyd as so insident opduik en ek neem hulle gladnie kwalik daarvoor nie want dis beter vir my. Ek verkies dit om nie "vertroos" te word nie want dit sal my weerstand sekerlik verminder ... ek klim sommer net op my bike en gaan ry 'n rigting in. Die stilte in my helmet laat my toe om te fokus.

Lynnie:
Colyn, jy het 'n wonderlike gawe om alles so direk aan te spreek en te verduidelik.  Dankie dat jy dit met die forum gedeel het - dit kan net talle ander mense help.  Te veel mense wil nie hierdie dinge deel nie - maar dit is so 'n GROOT deel van so BAIE mense se lewens - en dit is hoekom dit so belangrik is om te deel.

Sterkte vorentoe

Colyn:
Yep ... ek is seker ons almal ken daai draak maar ek dink party van ons is net soms a bietjie te ligsinnig oor hom. Hy is werklik en hy is a blixem en dis beter om sy bestaan te erken en jou coping meganismes in plek te sit as om hom te ignoreer en hy vang jou onkant.

Een serious spinoff wat ek uit hierdie insidente kry is dat dit my gewoonlik los met a bruisende fontein van skeppende energie.

Miskien is die "draak" se manier om te sê ... "Welgedaan ... hier is vir jou ietsie om oor te glimlag. Sien jou weer.

Christa:
Colyn, beter as wat jy dit gestel het kan ek nie. Ek is ook 'n depresie geval. My draak het homself die eerste keer aan my voorgestel 4 maande na my dogtertjie oorlede is. Ek was totaal onkant gevang en het ongelukkig die bodem bereik en nie self kon uitkom nie. Ek het vir maande nie meer geslaap nie en my weerstand was net te laag. Ek het een oggend werk toe gery nogal met my man se Volvo en in my gedagtes al gesien hoe ek in 'n sement muur gaan vas jaag en so verlos sal wees van die draak. Selfmoord lyk op so staduim regtig na 'n goeie opsie. Toe ek weer sien, het ek voor ons Dr. se kamers gestaan. (Absoluut die Genade van ons Hemelse Vader) want ek weet tot vandag toe nie hoe ek dit reggekry het nie. En toe hy my sien, het hy my onmiddelik opgeneem vir terapie. Nou kan ek met alle eerlikheid sê ek is baie beter. Die draak wys nog vir my tande met "special" daggies, soos haar verjaarsdag en haar herdenking. Maar dis al baie baie beter.

Sterkte Colyn, en ek sê dit nie ligsinnig nie, ek weet hoe jy voel...........

Lynnie:
Colyn en Christa - julle deel sulke diep emosies met ons almal.  Dankie daarvoor. Ek is dankbaar vir julle uitpraat hieroor en vertrou dat indien iemand op die forum met julle direk daaroor wil praat dat julle dit sal verwelkom en al julle kennis en wysheid met hulle sal deel.  Ek is seker dat party mense wat daaraan lei, nie so maklik oor die situasie kan praat soos julle nie - soveel mense hou dit so privaat as moontlik.

Ek veronderstel dat depressie, net soos drank en dwelm misbruik - nooit eintlik rerig weggaan nie.  Daar is altyd die kans dat dit weer vandag, more of oormore weer te voorskyn kom?

Colyn:
Ja Lynnie dis baie waar ... mense is skaam om oor sulke goeters te praat. Ek wonder baie kere hoekom want die oomblik wat jy daaroor praat dan begin jy wen.

Ek is gelukkig geseend in die opsig dat ek nie eintlik skaam is nie en ek het a gawe om a ding sommer maklik op sy naam te noem.

Ek tog eendag my gedagtes bymekaar skraap en bietjie vir julle vertel hoe ek my kinders se seksvoorligting gedoen het ... en hoe ek my werkers van AIDS vertel het ... genoeg stof daar om sommer a army se depressie weg te dryf.

My arme vrou het mos die fout gemaak en my kom roep en vertel dis tyd dat ek die seuns bietjie inlig en toe gaan maak sy haarself ook sommer in die geselskap tuis ... wel by die tweede sin toe vat sy die hasepad.

Drank, dwelms, depressie, skilfers, atletiese voete, ingroei toonnaels en ball rash ... alles dinge wat mens mos liewer vir jouself hou maar glo my vry ... almal lekker topics om oor te gesels en oor te lag en op die einde dan is daar breë smiles all around en die issue is gladnie meer so serious as wat jy gedink het nie.

Ek sê weer ... moenie die goeters lig opneem nie ... as jy dit beleef ... KRY HULP en doen dit vinnig.

Riaan:
Colyn is dit nie amper soos n angs aanval nie

Colyn:
Jis jong Riaan ... ek is nou nie gekwalifiseerde om dit wetenskaplik te antwoord nie maar een ding is waar ... dis nie dieselfde nie. Depressie maak jou lam en tam en a angsaanval is die teenoorgestelde. DIt wen jou op dat jy naderhand voel jy slaan die limiter en dan wind jy nog so bietjie op.

Ek het so paar keer dit beleef en die ergste was in die laat 80's. Daai dag het ek besef hoe dun is die lyntjie tussen "sane" en "insane". Baie mans ervaar angsaanvalle en hulle is gewoonlik baie "casual" daaroor na die tyd. Dis nie a speelding nie. 'n Angsaanval kan as dit buite beheer raak jou vir die res van jou lewe verongeluk. Ek het a vriend gehad wat so erge aanval oorleef het en daarna het ek hom nie meer geken nie. Kompleet asof hy a persoonlikheids oorplanting gehad het.

Baie stress kan angsaanvalle trigger en as jy dit nie vinnig raaksien nie kan jy erg deurloop. Persoonlik is ek baie bang vir 'n full blown angsaanval want jy kan met permanente letsels agter gelaat word.

Volgens my ondervinding is angs aanvalle egter ook relatief maklik om te hanteer want a lekker lag en a goeie nagrus recharge jou batterye nogal vinnig.

Angsaanvalle in sy hoë intensiteit word ook soms a "stress burnout" genoem en dis die ding waarvoor veral mans moet ligloop. Ons is mos van nature mos nie lus om te erken as dinge te erg raak nie en wil maar altyd die sterkman vir die gesin, familie en werkers wees ... om te wobble is ondenkbaar.

As omstandighede jou op die pad sit van 'n angsaanval is dit goed om so vinnig moontlik iets heeltemal anders te gaan doen as waarmee jy besig is. Loop sommer uit die huis uit en duik in die swembad of gaan draf, skop a bal saam met jou kind ... enigeiets wat heeltemal weg is van dit wat jou opwen. Pasop net vir a dop want alkohol kan jou vinnig neerslagtig maak in so toestand.

Hopelik is hier iemand anders wat meer van angsaanvalle weet.

Geen opmerkings nie:

Plaas 'n opmerking

All comments are moderated. Thank you for your support. Your comment should appear soon ...