Woensdag 19 Maart 2014

O hel ... 40 en oor ...

Vanoggend sit ek hier en kyk uit oor my tuin, dis 'n lekker wintersdag in die Laeveld, en my gedagtes dwaal terug na my vriend ... noem hom maar Pieter.

Ek en Pieter het 'n lang verhouding gehad en hy was my kamermaat van Std 8 tot eerste jaar op Universiteit. Pieter was 'n stil en stemmige ernstige kêrel met sulke swart krulle en donker bruin oë. Hy was nou nie juis 'n haan onder die henne nie maar hy het darem so dan en wan 'n meisie gehad.

Ek en hy was vir 5 jaar soos Dawid en Jonathan en het lang ure op die Hoëveld perd gery en skape opgepas op sy pa se plaas naby Volksrust. In die herfs was dit altyd 'n hoogetpunt om vroegoggend die perde op te saal en dan na een van die ou musrasies op een van hulle plase te ry. Daar was 'n meneer van 'n turksvy laning en niks kom darem by so yskoue vars turksvy nie. Die winterryp ys die vrugte en dit is heerlik om die vruggies met jou half verkluimde vingers uit die doringrige vel te stroop en in jou kies te druk. Stroopsoet en ys koud.

Ons het ook baie nagte by die skape geslaap as dit lammertyd is en honderde ure om kampvure gedeel. Pieter was soos 'n bloed broer vir my. Toe in 1973 skei ons paadjies ... Pieter het opgeskop en is terug na sy tuisland toe om 'n lewe te maak.

Vir baie jare het ek hom nie gesien nie en dit was voor epos en selfone en ons kontak het vervaag tot bykans niks. Maar al hierdie tyd was Pieter baie in my gedagtes.

In die middel tagtigs toe loop ek toevallig in Pieter vas op Dundee. Hy het by 'n meubelgroep 'n groot pos gehad en ek was besig om saam met my broer 'n groothandel netwerk in Natal op te bou. Een ding het gelei tot 'n ander en nie lank nie of Pieter sluit by ons aan en bestuur die een tak op Dundee.

Nou moet ek net verduidelik ... Pieter het getrou en toe ek hom ontmoet het die man 'n kar vol kindertjies gehad. Erens langs die pad het ek en Pieter mekaar ontgroei en alhoewel ek sterk probeer het om die ou magic terug in ons verhouding te sit kon dit net nie gebeur nie. Ek en sy vrou kon mekaar gladnie verdra nie en ek kon gladnie verstaan hoe Pieter met die girl opgeeindig het nie.

Maar ek praat nou baie en dit het nog niks met 40 te doen nie ... Nee hy het nie 40 kinders gehad nie.

Teen die einde van die tagtigs stort die mynbedryf in duie in Noord Natal en daarmee saam vergaan my en my broer se eens polsende besigheid. Pieter is terug meubelhandel toe en ek is weg Laeveld toe om 'n nuwe lewe te begin.

Op 'n goeie dag ry ek deur Piet Retief en stop vir 'n versnappering en sowaar as wragtig loop ek in Pieter vas. Hy lyk sommer op en wakker en ek vra hom uit. Eers so bietjie skugter maar later met meer vuur begin hy my vertel ...

Sy huwelik was 'n shotgun een en daarna het die een kind op die ander gevolg en voor hy mooi geweet waar is hy, het hy 'n handvol kinders en is vasgevang in 'n huwelik wat hom uitgemergel het. Hy het egter soos dit 'n goeie boerseun betaam sy pligte nagekom en net bestaan. Genadiglik het hy die kinder kraantjie toegedraai en soos ons daar sit en praat was die jongste al in matriek.

"My maat ... op 'n oggend toe staan ek en skeer en in die agtergrond gons die gekerm en gekla en voor my lê 'n lang harde dag. Opeens soos 'n donderslag toe tref dit my ... dis my lewe die en dis hoe dit gaan wees vir die res van my lewe. Groot verskil is ek het skielik besef dat die "res" van my lewe nie meer een of ander ongedefineerde konsep is nie maar realisties gesproke uit 'n bepaalde hoeveelheid jare bestaan."

Pieter skud 'n Gunston uit 'n pakkie uit en ek sien hoe die blou rook stadig by sy neus uitkrul en so lui lui wegdryf. Ek steek ook maar enetjie aan en dink dat daar is darem nog een ding wat ek hy in gemeen het. Die liefde vir 'n lekker ou geroosterde Gunston.

"Nouja ... die ding van die spesifieke jare slaan my soos 'n hamer tussen die oë en terwyl ek die skeerseep van my gesig afvee besef ek dat ek wil nie meer so lewe nie."

Wel hierna vertel hy my die droewige verhaal rondom die eerste besluite en die daaropvolgende skeiding met die gepaardgaande wroegings tussen hom en die kinders.

Ek sit net doodstil en luister en ek wonder. Hoeveel Pieters is daar nie in die lewe nie. Hulle het getrou en kinders grootgemaak en skielik tref daai dag hom ... die dag waarop hy besef die res van sy lewe is nie meer net 'n begrip nie maar werklik 'n sekere klompie jare. Dis die dag wat hy ernstig gat omslaan en met alle mag en krag net wil wegkom uit wat hy as 'n sieldodende verhouding ervaar.

Of dit werklik so sleg is sal ons lank oor kan debatteer maar die realiteit is dat Pieter dit so beleef en niks gaan hom nou keer nie. Nou wil hy met alle krag en mag soveel as moontlik inprop in die "res" van sy lewe.

Dis gewoonlik die tyd wat mans skielik simpel word en verspotte karre koop, lawwe klere begin dra en soos 'n hippie wat in 'n timewarp gevang is begin optree. Hy delf wanhopig rond om sy verlore jeug op te diep en in die proses vervreem hy meeste van die tyd almal wat vir hom lief en dierbaar is.

Nou moenie my verkeerd verstaan nie ... ek het empatie met Pieter .... nou nie meer my vriend nie maar bloot 'n naam om die gedrag te defineer. Ja hy het grondige en geldige redes vir sy optrede maar hy moet ook net so bietjie terugstaan en toelaat dat die mal adrenilien "rush" van die "O hel dis oor 40 ... !!!" ervaring verbygaan. Glo my ... dit gaan verby.

Wat baie Pieters nie besef nie is dat hulle vrouens dalk presies dieselfde voel. Hulle lewens is weggesteel deur kinders grootmaak en huishou terwyl Pieter 'n loopbaan gebou het.

Pieter gaan homself regverdig met die klem op die "res" van sy lewe maar sy vrou het volgens haar, haar "hele" lewe aan hom gegee. Nou die bekgeveg kan soms vir jare aanhou maar baie maal is dit Pieter wat met groot gejuig sy tasse pak en die huis verlaat. Seker sy goeie reg maar gewoonlik laat hy sy kinders en sy vrou agter met hope emosionele slagtings en kaste vol leed. Maar nouja hy is nie gestoor nie want skielik het die "res" van sy lewe sy god geword en hy moet dit vereer en koester met alles wat hy het.

Nog 'n probleem of moontlike probleem vir Pieter is dat sy optrede baie van sy bestaande vriendskappe gaan laat sink want die vrouens van die mans soek dit net niks dat hulle mans met so Pieter deurmekaar is nie. Hulle vrees hy gaan hulle nessies bemors.

So Pieter gaan nie net sonder sy gevestigde gesinsbande die "res" van sy lewe in nie maar hy gaan ook nuwe vriende moet kry. Nouja eerste op sy lys is natuurlik 'n maatjie ... iemand wat hom sal verstaan en waardeer vir die reus van 'n man wat hy is. Dis 'n groot dag vir Pieter as hy sy Roxy raakloop en skileik voel die "res" van sy lewe weer vir hom soos iets wat net in boeke bestaan en hy pronk rond met die medalje op sy skouer.

Wat hy nie besef nie is dat die Roxy ding nou soos 'n petrolvuur deur sy vriende kring trek en baie min van die vlammetjies is daar om hom warm te hou ... janee ... die meeste is vuurtonge wat bedoel is om hom te verteer want hy en sy Roxy is nou 'n bedreiging vir elke getroude vrou in sy invloedsfeer.

So begin Pieter se pad na vereensaming ... let wel hy besef dit nognie maar dis sy probleem. Vir hom is Roxy alles en die "res" van sy lewe lyk rooskleurig.

Die dae word weke en weke word maande en Pieter se rooskleurige Roxy begin so hier en daar 'n verlepte blaartjie wys. Hoekom ... wel onthou Roxy het ook 'n lewe en haar lewe is vol ander mense vir wie die "res" van hulle lewens nog net presies dit is ... 'n ongedefineerde konsep en hulle dink die "res" van hulle lewe gaan vir 'n baie lang tyd aanhou. Pieter begin al hoe meer uit voel in die nuwe groep en hoe meer hy uitskuif hoe stywer klou hy aan Roxy. Tot op 'n oggend dat Roxy bewus word van die wurggreep wat Pieter op haar lewe het.

Pieter kry nou ook sulke skramskote uit sy ou lewe uit ... 'n kind wat verjaar en hy mis dit, 'n kind wat 'n belangrike mylpaal bereik by die skool of elders en hy mis dit. Hy sien sy gesin toevallig by 'n eetplek en hulle lag en gesels en geniet mekaar en hy is nie deel van dit nie.

Al die mooi nuwe blink klere en bottels vol "jonkwees" muti begin hulle glans verloor en die ure se hare versorg en bleskolle toe kam begin op sy senuwees werk. Die alewige sosiale rondritsery met Roxy vang hom want sy werk is "demanding" en hy kan net fisies nie meer die lang en baie laatnagte hanteer nie. Pieter begin knorrig raak en Roxy begin kriewelrig raak.

Dan gebeur daar iets ... 'n kind is in 'n ongeluk of word ernstig siek en hy hoor net so terloops daarvan en hy besef dat daai deure is besig almal solid vas te roes. Nou is die "res" van sy lewe nie meer so uitdagend en vol beloftes nie ... nee dit begin nou na 'n lang pad te lyk. Hy probeer nou om Roxy te laat commit tot hierdie pad maar sy is katvoet ... sy is nie regtig lus vir verantwoordelikheid vir 'n man en 'n huis nie en op 'n dag is sy weg ... net weg ... patrymaal met 'n moerse fight maar meesal net weg.

Nou begin die afdraende vir Pieter ... en ek kan maar net my kop skud ... dit alles net oor 40 ... wat is so belangrik aan dit.

Werklikheid is dat Pieter se vriend Willem wat ook daai "oor 40" beleef het,  maar hy het lank gaan dink oor dit en mooi gekyk wat is alles op die spel en toe besef dat die "res" van sy lewe is te kort om dit met 'n Roxy te belas en hy en sy gesin het maar gaan sit en saam deur die krisis gewerk. Willem se vrou het insig in die probleem gehad en Willem het self dinge verander dat hy en sy vrou meer tyd saam kan geniet. Hulle het die mure van roetine gaan afbreek, saam beserings opgetel as 'n stuk beton te hard val maar ook saam gelag toe die laaste vrag by die hek uitry.

Willem staan voor die spieël en grinnik vir sy bles en is gemaak gebelgd as sy oudste spruit hom op sy bles soen en 'n bloedrooi lipstiek blerts agterlaat terwyl Pieter waansinnig met die blowdryer veg om die kol toe te vleg.

Terug by my vriend Pieter ... laat een nag kry ek 'n oproep van 'n meisie af ... ek ken haar van geen kant af nie.

"Is dit Colyn Serfontein wat praat ... jy was a goeie vriend van Pieter ?"

"Ja."

"Ek is Roxy ... Pieter het laasnag 'n hartaanval hier in my woonstel gehad en is dood. Ek dog ek laat jou net weet want hy het baie oor jou met my gesels."

Dis al ... en so is my vriend Pieter die ewigheid in ... alleen in die badkamer van sy Roxy.

Nouja dis my Briekmerk vir vandag ... lees dit en gebruik wat vir jou waarde het.

Oorspronlik gepubliseer op Bike in jou Taal ... 23 Junie 2009

Kommentaar:

Coetzee Zietsman:
So ernstig so vroeg in die oggend Colyn? Maar jy kan skryf. Dit moet ek jou toegee. En ek dink daar is baie manne op die forum wat gaan baat vind by wat jy te se het. Dit is nou ouens wat al oor veertig trek. Ek is mos nog maar 'n laaitie van 25.

Grappies op 'n stokkie. Toe ek veertig slaan, toe begin ek ook wonner oor die sin van die lewe. Se toe vir Sonja dat ons 'n paar keuses het: Of ek koop 'n rooi sportskar, of ek verneuk haar met 'n jong en seksie blonde, of ek koop 'n bike. Ons het toe saam besluit dat 'n bike die minste impak op die huwelik sou he. Ons was verkeerd. Dit het 'n groot impak gehad. Skielik het ons begin soek na verskonings om die 5year old by ouma te los en weg te breek vir 'n naweek erens heen. Kop draain ons links by die kruising buite Clocolan, stert draai ons regs.

Die geryery het 'n paar dinge verander. Skielik breek ons weer saam weg erens heen en gedra ons soos tieners. Ons ontdek dele van ons land wat ons nie geken het nie en ontdek mekaar ook weer. Nou, na 4 jaar se bike ry, is ons gelukkiger getroud as ooit vantevore.

My briekmerk. Bike saam met die mense vir wie jy lief is en deel jou lewe saam met die wat dit sin gee. Daar is nie 'n sin in die lewe nie behalwe om te leef in die wat vir jou lief is se harte en gedagtes en hulle ook in jou hart te laat leef. Dit is ons nalatenskap. Sonder dit is ons almal net 'n stofstreep op die horison op pad om vir Colyn te gaan kuier.

Milkybar:
Colyn, eks nou 'n dame en amper 40 maar jou storie het ek al 'n paar in my lewe sien afspeel. Dis so waar!!!!
My man en ek is amper 19 jaar getroud en het net eendag tot die besluit gekom, ons kids is binne 4 jaar almal uit die huis. Wat maak ons dan? Die besigheid(werk) en kinders neem so baie plek in in 'n getroude paartjie se lewens dat hulle baie keer vergeet om net mens te wees en tyd met jou liefie te spandeer en te kommunikeer. Ons het toe besluit om 'n bike te koop en ten minste 1 keer permaand weg te breek en kwaliteit tyd by mekaar te spandeer......en dis lekkerrrrrrrrrrrrrrr!

TC:
Colyn baie goed geskryf en diep storie........ ek is 41 en moet se ek ............. moet eerder stilbly.......

Jubs:
My naam is Pierre.......en ek is ver oor veertig...

Colyn, laat my toe om 'n briekmerk hier te sleep. Ons het baie om uit "Pieter" se storie te leer.

Wanneer laas het jy iets gedoen wat jou totaal uit jou gemaksone ruk?

Dink in terme soos om jou ergste vrees te konfronteer, jou bene maak bewe. Of dink in terme van uitreik (om te stretch) soos om iets vir jou maat te doen wat jou geen plesier verskaf nie. Nee, nie net eenkeer nie! Dit deel maak van julle verhouding.

Ek het meer onlangs in my lewe twee sulke ervarings gehad.

Die eerste ervaring het oor 'n paar maande gestrek. Ons kinders het die huis verlaat en ek en Jakkie het besluit ons gaan deelneem aan Imago verhoudingsterapie. Imago het ons uitgewys waarom ons in die eerte plek bymekaar gekom het. Ons het weer die sin in ons verhouding "ontdek".

Ek moes eers leer hoe om te luister en het gou agtergekom, ek is maar erg "doof". Ek verstaan nou wat beteken "liefde is harde werk"! Liefde is daardie KEUSE wat jy maak om te groei (om te verander) sodat jy aan jou maat se emosionele behoeftes kan voldoen. Nou nie iets wat ons manne wil verstaan nie.

Die tweede ervaring het slegs 'n dag geduur. Dit was die slag toe ek saam met Roan en Colyn ons fietse in Bethlehem gaan haal het. Dit was die eerste keer wat ek motorfiets sou ry (het eers op Swartkops die basic's gaan leer). Daar het so 750km voor my gelê tot op die plaas duskant Witrivier. Ek het voor Hochland gestaan en wag vir 'n gaping in die verkeer en toe besef, nou moet ek ry...

Die twee uiteenlopende ervarings het baie van my gevra, maar het nuwe vreugde gebring. So, as jy jou tasse wil pak vir 'n vreemde reis, moet nooit dink jy gaan pyn vermy nie. Geluk lê in die pyn wat jy tegemoed gaan en die werk wat jy bereid is om te doen (die effort wat jy maak).

Milkybar:
Diep julle manne nê! Rerig diep. Moet sê daar is BAIE waarheid in die klompie posts.

Ek het ook so 'n ou kombinasiestoretjie... bietjie Pieter... baie vroeg getroud en ook in daai klem beland... geskei en kinders is nou groot en kwaad... maar die tweede huwelik darem sover die Willem pad gestap. Ook by die punt gekom dat ek gevoel het dat alles wat ek doen daarop gemik is om ander mense te plieeeze... op daai stadium bike gekoop en dit was 'n great manier om "weg te breek". Nou is dit ook al 'n familie aktiwiteit. Sal great wees as vroulief ook wil ry... dan gaan ons nou toe hoor!

The Purple Turtle:
Ek het die onderwerp nou al 4 of 5 keer gelees. Ek wil nie eindelik post nie. Maar op die slegte dae, daar is nog n paar elke week, help dit my om te verstaan wat gebeur het.

Dus dankie aan Colyn en die mense wat hierdie onderwerp bespreek het.

Julle het baie gehelp.

Vriendelike Groete

Riaan Cilliers

Geen opmerkings nie:

Plaas 'n opmerking

All comments are moderated. Thank you for your support. Your comment should appear soon ...